|
تڏهن ڦڪهَڏِهِين
سُر بلاول
داستان پهريون
(1)
وِسَہُ اِنَهِين ويڻ کي، جِئَن دَعوَتَ ڪِي داتا،
مُضمَضَہُ واتا، وِجههُ تَئَن ڏِينَئي واتَ ۾.
(2)
ڪَڍي گهَلِ گَهران، صُلحَ ڪَرِ سُلطانَ سين،
تَه تُون تَنِهن دَران، ڏيهاڻِي ڏانَ لَهين.
(3)
پِيءُ مَ طَهوُرا، وانءُ اورانگهي اورِيان،
وِڃان جي وِصَال کي، سي سڀِ اُجوُرا،
حاصِلُ حُضورا، سَمي جي سَڀِ ٿِئي.
(4)
سَما! تو سِرُ ڇَٽُ، تاتَ پاڳارا پُرسَ گهَڻان،
گهرڻ تُنهِنجي گَنج تي، اچي جالَ جَڳَٽُ،
جن جهِڙو ئي پَٽ، تنِ تِهڙيئِي بِکيِا.
(5)
ڀيريُون ڀيري ڀَڃُ، هي جي مَنجهان پورِيوُن،
ٻي دَرِ ڪَنهِين مَ وَڃُ، ريءَ هاشِميءَ هِيڪَڙي.
(6)
سَمُون تَنِ سَڏَ ڪَري، جَنِ تي وڏو ويرُ،
اُٿِي تَه آجِي ٿِيان، پاءِ پاکوڙي پيرُ،
تو ريءَ ٻِيو ڪيرَ، سَرڻَيِنِ جا سوٺا سَهي؟
(7)
سَرَڻِينَ جا سوٺا سَهي، وَسِيلو وِلهَن،
لُڏي ڪِينَ لَطِيفُ چَئي، اڳِيان لالُ لَکَن،
جِتِ ڪوڙين ڪِينَ ڪُڇَن، اُتي پاٻوهي پَڌرو.
(8)
جو ڇَلِيُون پَسِي نَه ڇَڪِيو، تِنهن واکاڻِيو
وِکَ،
لُڏي ڪِينَ لَطِيفُ چَئي، لَکَنِ اڳِيان لِکَ،
پيرَ نَه موڙي پانهِنجو، تِکِيءَ پِيئِي تِکَ،
سَرڻِينِ ڏِئي نَه سِکَ، هَڪَلَ سين هالارَ ڌڻِي.
(9)
تَڙِ تَڙِ ڪِيمُ تَرسُ، سَرُ نِهارِج سَڀرَو،
ڏِيندَءِ لَکَ لَطِيفُ چَئي، راڄَ راهُوءَ جي
رَسُ،
وِلَها جِنهن وَنَهِيان ڪِيا، پاڳُ تِنهن جِي
پَسُ،
ڪوڙين لاهي ڪَسُ، جي ڳالهائي ڳاٽُ کَڻِي.
(10)
اَروڙجِي اُٿِيو، ديمِنِ پِيَسِ دُکَ،
لاٿائِينِ لَطيفُ چَئي، عالَمَ تان اَهُکَ،
تَنِ سَرِڻينِ ٿيا سُکَ، جي اَجهي آئيُون آبڙي.
(11)
اَروڙِجِي اُٿيو، دِيمِنِ پِيَسِ دانهَن،
پاٻوهِيو پيرَ کَڻي، سَمُون سَرَڻِينِ ڏانهَن،
مَٿان مَٿي ٻانهَن، اُڀو آڇي سُلطانَ کي.
(12)
سَرَڻِينِ جي سُکَ لَئِي، سام کَنئِي سَردارَ،
جي آيُون اَبڙي جي آڌارَ، سي سُونگَ نَه ڏِينديُون
سُومرِيون.
(13)
اَبڙو آڳاهَنِ ۾، سَڀَرُ جِئن ٻيلي،
سي پَٽَ ڪَنهِين نهَ پُوريا، جي ٿو ڀَڙُ ڀيلي،
سَڄَڻُ سانوَڻَ مِينهَن جِئن، رُڃُون ٿو ريلي،
اَچَنِ جي ويلي، تَنِ پُورَ بخِشي ڀِٽ ڌَڻِي.
(14)
آءٌ جَکري جيهو، پُرس پَسان ڪونهَ ٻيو،
وائِي جِنهن جي وات ۾، ڏِيو ۽ ڏيِو،
وَڃِي ڇونهَ وِهو، اُن در مٿي مَڱڻان.
(15)
اَبڙو وَڏو سُوڙو، جهَلي سامُنِ،
سَرَڻِينِ جا سوٺا سَهي، سَمُون سُونهن سَڀَن،
تَنهن دَرِ سَڀ اُچنِ، ڪَنڌُ نهَ ڪڍي ڪَڇَ ڌَڻِي.
(16)
پِڙَ ۾ اُڀو پاڻ، ساٿِينِ کي سَڏَ ڪَري،
ڀَلي جي لاڏاڻِ، سڀِ لَنگهِيندا لَڪِيُون.
وائي
ڍَڪُ
ڍڪيندو، مُون نه ڇَڏِيندو، شَفِيع شافِعَ
سُپِرِين.
اَنڌا اُونڌا، اَڪَڙِيا، سَڀِ نِباهي نِيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
بَدلي بَدڪارَن جي، داروُن پاڻ ڌَرِيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
جي ڏُهارِينِ، ڏَکُڙا، لَڪَ سي لَنگهائِيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
نُورُ ناڪارو نَه ڪَر، مُحَمّدُ مِنّٿَ مَڃيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
هِتي پڻ حامِي هيڻَنِ جو، هُتِ پُڻ هٿُ ڌَرِيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
طهورَا تَڙيِن کي، پاڻَئون پِياريندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
پاڻَ سُڃاڻي پاڻَهين ڪامِلُ ڪَرَم ڪَرِيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
تَنبو آڻي تاءَ ۾، عاصِيَنِ ڪاڻِ اَڏِيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
داتا دوزخِينِ تان، لِينگهو لَهرائِيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
رَسَڻَ ويرَ، رَسي ڪَري، مُشڪَ رَنڱ مَٽِيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
”رَحَمةَ لِلعالَمِينَ“، اَهکِيءَ آڳَهه ٿِيندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
اُتي عَبداللّطِيفُ جو، هادي هَٿُ جهَليندو،
شَفِيعُ، شافِع سُپِرِين.
داستان ٻيو
(1)
جَکرو جوڙي، پاڻَ ڌَڻِي پيدا ڪِيو،
ڪيهَرَ جِئن ڪَرُ کَڻي، مُڇون مَلهه موڙي،
جَڏِهن گهوٽُ چَڙِهيو گهوڙي، تڏِهن عالَمَ آسُودو
ٿيو.
(2)
جَکرو جَسَ کَرو، ٻِيا مِڙيئي خانَ،
مِٽي اِنُ مَڪانَ، اَصلُ هُئِي ايتَري.
(3)
جَکرو جَسُ کَرو، ٻِيا مِڙيئي ڄامَ،
مِٽِي اِنَ مُقام، اَصَلُ هُئِي ايتَري.
(4)
جَکرو جَسُ کَرو، ٻِيا مڙيئي مِيرَ،
جِئان گِهڙيو جَکرو، تِئان نَه پَڙيا پِيرَ،
مِٽي انُ خَمِيرَ، اَصُلُ هُئِي ايتري.
(5)
جَکرو جَسُ کَرو، ٻِيا مِڙيئِي مَلَ،
سَمي جي سُهاڳ جي، ڪَنهِين نهَ پيئي ڪَلَ،
مِٽي اِنَ مُرسَلَ، اَصلُ هُئِي ايتَري.
(6)
جَکرو جَسُ کَرو، ٻِيا سَڀِ آنِيرا،
جِئان جُڙيو جَکرو، تِئان تان نَه ٻِيا،
مِٽي اِنُ ماڳا، اَصلَ هُئِي ايتَري.
(7)
جَکرا تُون جِئين، تُنهنجو مَدو ڪَنين مَ سُڻان،
اَکِيُنِ ۽ هِينئن، ٻِنَهي تاري تُنهِنجِي.
(8)
جَکَرا جِئين شالَ، تُنهنجو مَدو ڪَنين مَ سُڻان،
جِئن تو اَچِي ڪالههَ، نالائِقَ نوَازِيا.
(9)
ڏِٺي جادَمَ جَکري، چِتِ نَه ٻِيا چَڙَهنِ،
تَه ڪي کُوه کَڄَنِ، جُه سَر لَڀي سَڀَرو.
(10)
سَرُ نِهارِجِ سَڀَرو، تَڙِ تَڙِ ڪِيمَ تَرَسُ،
لاهِيندو لُطفَ سين، مَٿان قَلَبنِ ڪَسُ،
اوڳا ڇَڏِ آرَسُ، اوڏو ٿِي تهَ اُجَرين.
(11)
هَٿان جادَمَ جَکري، وِٿِي پوءِ مَ وِچُ،
”اَچو، آيا نِچُ“ سَمي وائِي واتَ ۾.
(12)
وِٿِي وِچ نَه پوءِ، هَٿان جادمَ جَکري،
پيئي سو پُر ٿِئي، جو حاتَمَ پاسي هوءِ،
ڪَيفَ ڌاران ڪوءِ، جِيئي ڪو مَ جهَانَ ۾.
(13)
راهُوءَ جا رَهِيامِ، سَنِيها سَرِيرَ ۾،
ٻِيا دَرَ وِسَرِيامِ، ڏِٺي جادَمَ جَکري.
(14)
راهُو تُنهنجي رِيتِ، پَرَ کَنڊين پَڌَري،
گهَڻان گهوڙنِ چاڙِهَيئِي، مُسافِرَ مَسِيتِ،
پُڇين ڪانَه وَڏِيتِ، جي آئِيا سي اَگهِيا.
(15)
ڏِٺي جادَمَ جَکري، چِتِ ٻِيا چَڙهن ڪِينَ،
سَمُون تَنِ ساروُن لهي، جي مُٺا ۽ مِسڪِينَ،
اِنهي مَلَ مُبينَ، لَڌي سارَ سَڀِنَ جِي.
(16)
جَکرَي جِهو جُوانُ، ڏِسان ڪونهَ ڏيههَ ۾،
مُهڙَ مِڙِنِي مُرسَلين، سَرسُ سَندُسِ شانُ،
”فَڪَانَ قَابَ قوسِينِ اَوادَنيٰ“ مُيسر ٿِيُسِ
مَڪانُ،
تِنهن آگي جو اِحسانُ، جِنهن هادي ميڙِيُمِ
هِهَڙو.
(17)
سَمُون سَوائِي، ٻَهون ٻِئَنئِان اَڳَرو،
دانَههَ جِي دَرٻار ۾، وَرتي اِيءَ وائِي،
ڳَهَڻَ ڳالهائي، مُهَڻَ سَڀِ مَلهائِيا.
(18)
سِنڌُ، سُورَتِ، هِندُ هاڻِ، جِهڙُسِ ڪونَه جَهانِ
۾،
دَرِ داتا مَڱَ مَڱڻا، ٻِئي جِي ڪَڍُ مَ ڪاڻِ،
اِيءُ پاٽُوندرُ پاڻَ، حالُ پَسِيو ڀالَ ڪَري.
(19)
ڪَري آسَ اَپارَ، پاريءَ جهَلِيو نَه رَهي،
ٻيلي ۽ گِرنَارَ، اُٺو گَنگا جَلُ جَکَرو.
(20)
پيهِي پِن پاتارِ ۾، جِتِ ڳڙَه گَنگا جَرُ واءُ،
ڇڏي حِيلا هِنَ هَنڌَ جا، ٿِي جَکري پاسي جاءُ،
اوڏو ٿِي اَلله کي، کاڄُ تِنهن جو کاءُ،
سُکَنِ ايندُءِ ساءُ، وِيلَهه وِيندئي وِسَري.
(21)
ڏَمَرِيو تَه ڏِئي، پَرچي تَه پاٽُ ڀَرِي،
جُنگَ جَکري کي، ٻَئِي چَڱِيُون چِتَ ۾.
وائي
آسرو آهي، الا! مُون کي هوتَ حَبيبَ جو،
جانَ جانَ اوڏا ڪَرَها، پُڄان تان ڪاهي،
مُون کي هوتَ حَبيبَ جو.
موُٽ مُنهِنجا سُپِرين، واڳُون وَرائي،
مُون کي هوتَ حَبيبَ جو.
شَفاعُتَ جا شَفِيعَ جِي، تِنهن ۾ ڦيرَ هَڏِ نَه
آهي،
مُون کي هوتَ حَبيبَ جو.
مِيرُ مُحَمّدُ ڪارَڻي، اَڙِيا ڇَڏائي،
مُون کي هوتَ حَبيبَ جو.
اِهي ڪَمَ ڪَرِيمَ جا، جِئن لَنڱا لَنگهائي،
مُون کي هوتَ حَبيبَ جو.
لُطفُ ساڻُ لَطِيفُ چَئي، مُوڙها مِلائي،
مُون کي هوتَ حَبيبَ جو.
داستان ٽيون
(1)
مارِ مَ مُطِيعَنِ کي، مَجُوسِيءَ کي مار،
وَڏي جَنگ مَ وِسار، نَنڍِيان نفعو ناهِ ڪو.
(2)
نَنڍِيان نَفعو ناهِ ڪو، وَڏي مَ وِساري،
مَجُوسِي ماري، اَڪبَرَ ڏانهن اَچيج تُون.
(3)
اَصغَرَ ڏي آهِن گهَڻا، تُون اَڪبَرَ ڏي آءٌ،
مَتان لوڙو لاهِئين، مَجُوسيءَ مٿانءُ،
حَيدَر هَٿانءُ، وڙهه تَه ويري مارِئين.
(4)
پانڊَپَ سين نَه پاڙِيان سَوين ٻِيا سَردار،
آهي مِثلِ مينهَن جي، سَخِي تُنهِنجي سارِ،
حاتِمَ هَڙده هَزارَ، جَهڙَ تُنهنجِيءَ جَهپِيا.
(5)
جهڙ تُهنجِيءَ جهپَيا، هَزارين حاتِمَ،
ڪوجهَنِ سَندا ڪَمَ، ڪامِلَ ري ڪيرُ ڪَري.
(6)
جي تُون آسائو آئِيو، تَه وَنءُ جَکري لائي،
مَتان وَڙ وِڃَائِيين، ڪنهن ٻِئي دَر لِيلائي،
سَمي سامائي، چِنتا لَٿِي چارڻين.
(7)
جي تُون آسائُو آئِيو، تَه چانئُٺ ٻِي مَ چور،
ڪِيرا ڪُميتَن جا، کَڻِي آڻي کوڙ،
اِنَ دَر عِراقِي گهَڻا، ڇانگُون ڪيو ڇوڙ،
تِنهن سَيّد وَڏي سوڙِ، جنهن ۾ مَٿو لِڪايو مَڱڻي.
(8)
سَمُون سَخاوَتَ جي، ويٺو پُڇي پَرِ،
ڪوٺِيو ڪَنگالَنِ کي، ڏئي دِلاسا دَرِ،
مَٿي وِلَهنِ وَرِ، ڏِيهاڻِي ڏاتارَ جي.
(9)
ڪوهُ نَه جُهارِيين جَکرو، جِنهن ڏيههَ ڍَيا ڏيئي؟
جِي لُڏِيا ٿي لِينگهُنِ ۾، سالُنِ ۾ سيئي،
سَمي سَڀِيئي، طاماعو تارِ ڪِيا.
(10)
آلا! جُنگَ جِيَنِ، جَنِهين اَجهي گهارِيان،
شالَ مَ سُڪي وِيرَي، جِئان پِيّ پِيَنِ،
مَرڪَڻ اَکڙينِ، تو ڏِٺي مُن سُکُ ٿِيو.
(11)
اِيندي لَٿِي اُڃَ، پيرَ ڀَريندي ٺَرِيا،
منجههِ وِيَريءَ سُڃَ، ڪَرَ لَڌي رڻُ اُڪارِئين.
(12)
تُون اوڍَرُ، تُون اوڍَڪو، تُون اَجهو، تُون آڳُ،
هِت پُڻِ تُنهِنجو تَڪِيو، مَهندِ پُڻِ تُونهِين
ماڳُ،
سي لورِيون ڏِينِ نَه لاڳُ، جي اَجهي آئِيون آبڙي.
(13)
اَکِين سوئِي اوڙکِيو، جو ڪَنين سومِ قَرَنُ،
ماءُ مُنهِنجو مَن، ڄامُ پَسنديئي پَتيو.
(14)
پَسنديئِي پُرِ ٿِيا، جَکرو ئِي جاجِڪ،
تِئان ڏِنِي مڱڻي، طَهُورا مان تِڪ،
سَمي ڀَڳِينَ سِڪ، واصِلُ ٿِيا وِصَالَ کي.
(15)
جي اَڌمِيو اَڄُ، تَه وَسائِيندو سونَ پَڻِي،
جالَ ڍَئِيندو جَڳُ، جودان وسي جکرو.
وائي
جِئان ڏِنائون پيرَ، جِئان ڏِٺائُون،
مَٿي اَڱَڻ آئِيا، سُونهَڻَ لَڳا سيرَ،
جِئان ڏِنائُون پيرَ.
جِئان ئِي نَبِي نِڱِيو، ڀَري مُبارَڪَ پيرَ،
جِئان ڏِنائُون پيرَ.
لَٿا ڏُکَ، سُکَ ٿِيا، ٿِي واڌائِيءَ ويرَ،
جِئان ڏِنائُون پيرَ.
لُطفُ توريءَ لَطِيفُ چَئي، ڪَندو ٻِيو ڪير؟
جِئان ڏِنائُون پيرَ.
داستان چوٿون
(1)
گَندي، مانِي، ماڳُ موچارو، پاسي پير ٿِيوسِ،
وَسِ نَه ڪِنهن وِڌوسِ، وَڳندَ وَري آئِيو.
(2)
وڳَند وَري آئِيو، پينارَنِئُون پوءِ،
مَحڪمُ لَڳَسِ موچِڙا، ذَرو نَه ڏِنُسِ جوءِ،
ويٺو اِيهين چوءِ، تَه پيران پاسي نه ٿيان.
(3)
اَسُورَ سَندي آسري، ويٺو آه وَڳَنَد،
هَڏِ نَه ڇَڏِيندو هَنڌُ، آيَسِ بُوءِ بَهارَ جي.
(4)
اَسُورَ سَندو آسَرو، وَڳَند کي وَڏو،
جُسي ۾ جَڏو، پَرَ کِيَڻُ تي کُڙا کَڻي.
(5)
وڳند وَري آئِيو، بَدّو سين بَدبُوءِ،
خاوندَ! ڏي خُوشبُوءِ، تَه سُرَهو ٿِيان سيگههَ ۾.
(6)
وڳَند وَري آئِيو، ڪِنو ٿِي ڪوجهو،
ڇَڏي نَه موزو، لَڳُسِ آرُ عَطرَ سين.
(7)
وڳند ويٺو پَسُ، داتا سندي دَر تي،
تِنهن روڳيءَ کي رَسُ، جو آلودُو آزارَ سين.
(8)
دائِمُ آهي دَرَ تي، وڳند ويچارو،
عَطر سين آرو، لَڳُسِ تي لِڏِ کَڻي.
(9)
داتا سندي دَرَ تي، وڳند ٿِي وِيٺو،
بَصَرَ سين بازارَ ۾، ڪَرَ واڻِيُون ڄيٺو،
دَران تِنهن پيٺو، جيتِ ڪُفرَ ٿِئي ڪِينَ ڪِي.
(10)
وڳند وَري آئِيو، نِسورو نَرڳُ،
گَندا گُلابي ڪَري، سيّد جو سَرڳُ،
عَطر سين اَورَڳُ، تَه هُئين سَدائِين سُرهو.
(11)
وڳند وَري آئِيو، ڪوٽڙِيان ڪُلاٽُ،
سَندو ڪِرڙ ڪاٺُ، هَڻُ نرڳِيءَ کي نِڪَڻين.
(12)
وڳند وري آئِيو، بَدُو بي نِمازُ،
جِئن تِتِرَ مَٿي بازُ، وڳَندُ تِئن خوُشبوءِ تي.
(13)
ٻانڊو ٻيلي نَه ٿِيو، ورو اَڄُ وِيو،
پيٽر پَنڌِ پِيو، سُونهاري سَيّدَ ڏي.
وائي
مُون ۾ عَيبَ اَپارَ، يار! آئُون جا طامِع آهِيان
تُنهنجي.
هيڪُ وِڃايَمِ ويسري، ڄاڻِي سَڀِ ڄَمارَ،
آئُون جا طامِعَ آهيان تُنهنجي.
هِنَ مُنهنجي حالَ جِي، توکي سُڌِ سَتارَ،
آئون جا طامِعَ آهِيان تُنهنجِي.
اَمُرَ اوڏي نَه ٿِيان، نَهيءَ ڪِيَسِ نِڪارَ،
آئون جا طامِعَ آهِيان تُنهنجِي.
جيڪي وَهي وُجُودَ ۾، سو ڄاڻين ڄاڻڻهارَ،
آئون جا طامِعَ آهِيان تُنهنجِي.
جِئن سي گُلَ گُلابَ جا، کِڙيا کَٽڻَهارَ،
آئون جا طامِعَ آهِيان تُنهنجِي.
مُون کي سِڪَ سَيّدُ چئي، آهي مَديني موچارَ،
آئون جا طامِعَ آهِيان تُنهنجِي.
تِنهن سَيّد وَڏي سوڙِ، جنهن ۾ مَٿو لِڪايو مَڱڻي.
¯ |
