سيڪشن؛ شاعري

ڪتاب: پن ڇڻ پڄاڻان

شيخ اياز

صفحو : 14

  

ماڻهو اَياڻا!

اڌ لوئيءَ مون انگ تي

اڌ ۾ اباڻا.

 

*

 

هُو جي جوفي جا،

اڄ تائين ڀؤنڪن پيا

ڪُتا ڪوفي جا.

 

*

 

رعد رُنو جئن پيءُ،

سِرُ ڏيئي سرهو ٿيو

جبل جيڏو جيءُ..

 

*

 

تون سان گڏ آئون،

ڄڻ ڪنهن گهايل گڊ تي

ڇَپر جون ڇائون.

 

*

 

سپني ۾ سارُون،

پنهوارن جي پيار جون

تَڙن تنوارُون.

 

 

 

*

 

سُپني تانگها تَڙ،

ڪيئي ڪوراڙيون لُڏن

ڀر تي گهاٽا بَڙَ.

 

*

 

اونها ڪـٖـي اسرار،

سپنو سُهڻيءَ ٻانهن جئن

چوڌاري سيسارَ.

 

*

 

تارن وڇاڻو،

سپنو مومل ماڪ جئن،

راڻو ئي راڻو.

 

*

 

ڪڏهن سپني پل،

پگهر ڦڙا نرڙ تي،

ڪيچين جا ڪرڳل.

 

*

 

سپني اُماڙيون،

ڪيڏيون ڪينجهر ڪنڌئين

آڙيون ئي آڙيون!

 

*

 

کِکيءَ نه کاڻيون،

سُپني منجهه سُڳنڌ ٿيون

منڇر مُهاڻيون.

 

*

 

ڌاڳا ڌوئي ٿو،

سسئيءَ ڪارڻ سُپنو

پنهون پوئي ٿو.

 

*

 

سُپني ڪارو تَڙُ،

مُنڍي علادين جي

هيٺان دودٖي ڌڙُ.

---

 

*

 

ٻرندڙ ٽانڊي کي،

سُپني ڪالهه اُڀاريو

*منگل پانڊي کي.

 

*

 

سپنو ديوارون،

اوچيون آهن اُڀَ کان

تارَ گهَرن تارُون.

 

*

 

ڌرتيءَ جا ڌوڏا،

سپنو ڀڳت سنگهه جا

رَسيءَ ۾ لوڏَا.

 

*

 

ڪيئي گذريءَ گُلَ،

ٽارِي ٽارِي ٿي ويا

سُپني ڪيسو ڦُلَ.

 

*

 

سپنو سُندر بَنُ،

ڪيڏا واگهه وجود جا

آهي ماڻهوءَ مَنُ!

 

*

 

ٻنهي وڄائي،

سپني تند تنبور جي

بُلـٖـي، ڀٽائِي.

 

*

 

نيڻين ميران نِيرُ،

چرخو ڪوئي چِتَ ۾

سُپني سنگِ ڪبيرُ!

 

 

 

*

 

ڪٿي پهتس مارِ!

سپني پيرن جي پڻي

ڪَتيون جي ڪاپارِ.

 

*

 

سپني ڪهڙو موتُ؟

سپنو جيئڻ ڳالهڙيون

فاني ٿيندو فوت.

 

*

 

واويلا وڻڪارَ،

وڻجارن جي واٽَ ۾

ڏنو سِرُ ڏاتار.

 

*

 

واويلا وڻڪارَ،

رُنا گهايل گَڊَ لَيءِ

جبل جا جهونجهار.

 

*

 

واويلا وڻڪارَ،

رات بُري ڀنڀورَ مان

هوَت هليا هالارَ.

 

*

 

واويلا وڻڪار،

ماڻهو تنهنجي موت تي

رُنا زارون زار.

 

*

 

واويلا وڻڪارَ،

تو پاتا تقدير جا

هَسَ ڳچيءَ ۾ هارَ.

 

*

 

واويلا وڻڪارَ،

وسي پيو وَڏ ڦُڙو

ڌوُ ڌُو ٿي ڌوڪار.

 

*

 

واويلا وڻڪار،

آيا آهن اوچتو

ڪڪر ڪارونڀار.

 

*

 

واويلا وڻڪارَ،

اڄ ڪلهه تنهنجي نانَو سان

ٻانهيارن کي ٻارَ.

 

___

 

 

*

 

اڳتي توتي ننگَ،

وُٺا مينهن ملير تي

وِڄُن وِڌا وَنگَ.

 

*

 

اڳتي تو آڌارَ،

وُٺا مينهن ملير تي

ڪَري ڪارونڀارَ.

 

*

 

ڌوئي گوُندر گَسَ،

وُٺا مينهن ملير تي

وڏي ڪَري وَسَ.

 

*

 

اَڏن آڏاڻا،

وُٺا مينهن ملير تي

ڏوٿِي ڏاڏاڻا.

 

*

 

ڇَپَر ۾ ڇيلا،

وُٺا مينهن ملير تي

ميلا ڙي ميلا!

 

*

 

تڙا تنوارِين،

وُٺا مينهن ملير تي

جهنگل جهونگارِين.

 

*

 

اَکين جي اؤُجَر،

وُٺا مينهن ملير تي

ٿاڌل ڪئي ٿَر.

 

*

 

لڱن نه لَٽڙا،

وُٺا مينهن ملير تي

پهرائي پَٽڙا.

 

*

 

آئي ڏکڻَ هِيرَ،

وُٺا مينهن ملير تي

ڪوٽَ، ڪَڙولا، ڪَيرَ؟؟؟

___

 

*

 

ڪهڙا زهر پياڪ!،

موکيءَ کي وِههُ وات ۾

مٿان ڀنيءَ ماڪَ.

 

*

 

اڄُ نه اُڏارُون،

مو کي ڪالهه مري وئي

تاساريل تارُون.

 

*

 

ڏسُ هي خالي مَٽ!

مو کي ڪالهه مَري وئي

ڳاٽَ لڳن ٿا ڳَٽَ.

 

*

 

مومَل ساڳي سار-

کٻـٖـي تيلَ ڪٽورڙي

سڄي سُرها وارَ.

 

*

 

مومل سان ماڻو!

ڪاڪ رُٺي، ڪرها رُٺا

رُسِي ويو راڻو!

 

*

 

مُيـٖـي ميارون!

ٻيهر ٻريون ڪاڪ جون

ڪنين ڪُوڪارون.

 

*

 

راڻا او رڻا!

چانڊوڪيءَ جا چيٽ ۾

وَستين وڇاڻا!

 

*


 

*  منگل پانڊي اهو سپاهي جنهن 1857ع جي بغاوت وقت انگريزن تي پهرين گولي هلائي هئي.

 

(وڌيڪ پڙهو)

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو --گذريل صفحو

ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
هوم پيج -- لائبريري ڪئٽلاگ

© Copy Right 2007
Sindhi Adabi Board (Jamshoro),
Ph: 022-2633679 Email: bookinfo@sindhiadabiboard.org