|
(10)
نين سڄڻ دي، نال اُمالڪ، زوري هڻ وڃ اٽڪي-
لاشڪ لٽڪي،
بيشڪ بين بره دي تابون، مول ذرا نا هٽڪي-
چٽ پٽ چٽڪي،
نال سڄڻ دي وڃ، ديد لڙايم، سانگا سر دا سٽڪي-
مين ڪون(3)
مٽڪي(4)،
پيش سڄڻ دي روءِ کڙو وڃ، حال ڪيتم ڏر هٽڪي-
دفتر پٽڪي،
ڪن ڏي يار سڻيان سڀ ڳالهيان، لحظي اندر جھٽڪي(5)-
غم ڪون گھٽڪي،
شاهه محمد شوقون ڏي ڪر، ڪنڌ ڪلهين ڪون ڪٽڪي-
بازي کٽڪي.
(11)
عيد ڪنون وڌ عيد ٿيوي، جي ديد ويکان دلبر دي-
سُنهن(1)
حيدر دي،
محض هڪو محبوب لڻيندا، بردي(2)
جنهن دي در دي-
سُنهن حيدر دي،
دوست هڪو دلبند ملي، ٻي ڪاڻ نه قيام قبر دي-
سُنهن حيدر دي،
دين، ڪفر درڪارنهين، هڪ محب سڄڻ ڪان(3)
مردي-
سُنهن حيدر دي،
شاهه محمد، شاهه ملي تان، لَک پرور دي-
سُنهن حيدر دي.
(12)
عيد ڪنون وڌ عيد ٿيوي، جي جانب اڄ دن آوي-
جي ڳل لاوي،
جاوي سور، وڃي ڀڄ جيڪر، غم دليان دا لهه جاوي-
جي ڳل لاوي،
سهجون(4)
سهج ڪنون سڪدي دا، انگ نه چولي ماوي(5)-
جي ڳل لاوي،
شاهه محمد، شاهه ملي تان، سڀ دک دُور سڌاوي(6)-
جي ڳل لاوي.
(13)
دل مشتاق پياسي پلپل، ديدان تي درسن دي-
قسم حَسن دي،
نانوت(1)
حور قصوران طلبيندي، نانوت جام(2)
جشن دي-
قسم حَسن دي،
نانوت طلب طهوران تن ڪون، نانوت گل گلشن دي-
قسم حَسن دي،
نانوت جنت، طوبيٰ طلبي، نانوت عيش عدن دي-
قسم حَسن دي،
محض ڦري مستان مهوس(3)،
تنهن مهه رخ محسن دي-
قسم حَسن دي،
هو وي قيد، هميشان هردم، رشتي(4)
زلف رسن(5)
دي-
قسم حَسن دي،
شاهه محمد، شاهه ملي تان، لهي ڪاڻ ڪسن(6)
دي(7)-
قسم حَسن دي.
(14)
خوني چشمان يار سڄڻ ديان، نت نت خون ڪرينديان-
مست مرينديان،
ڪيِس ڪجل دا، آجل برابر، پاءِ کڙ ڏور ڏرينديان-
مست مرينديان،
دم دم نوڪان، چوڪان مارن، سيف عجب اُلرينديان-
مست مرينديان،
دارا(1)،
ذوالقرنين(2)
جيهي، وت دڙڪي نال درينديان(3)-
مست مرينديان،
شاهه محمد، شاهي شوڪت، دين، ڪفر وسرينديان-
مست مرينديان.
(15)
خوب ٿيوان خوشنود تَڏان، محبوب ميڏا من ڀاوي-
جنهن دم آوي،
ٿيوي راحت روح ميڏي ڪون، درد تنهن دم جاوي-
جنهن دم آوي.
دشمن دي دل داغ ٿيوي، وچ غم دي غوطي کاوي-
جنهن دم آوي.
شاهه محمد آک خدا ڪُون، تان پس پير رقيب نه پاوي-
جنهن دم آوي.
(16)
مسين مسين محبوب ڪتوسي، سو ڀي ڏاڍا دل دا-
کِل نه ملدا.
ڪڏان وت هس، دل کس نيندي، ڪڏان وت وڙهدا-
کِل نه ملدا.
ڪڏان وت آٻهه اور ڪريندا، ڪڏان وت نال خيال نه کِلدا-
کِل نه ملدا.
شاهه محمد چڱا پر، ترس نه رکدا تل دا-
کِل نه ملدا.
(17)
مسين مسين محبوب ميڏي، اڄ خيال خشم(1)
دا ڇوڙيا
- آکيم پرور ڪو پهه جوڙيا(2)،
ٽِهِڙي(3)
لاءِ ڪُفر ڪاوڙ دي، زَنگ(4)
ٽَڳا(5)
تنهن ٽوڙيا
- آکيم پرور ڪو پهه جوڙيا،
ڄاتم دل دلبر دي ڪون اڄ، مرتد ڪنهن نه موڙيا
- آکيم پرور ڪو پهه جوڙيا،
ڄاتم آخر ملسي جاني، سڙسي دشمن ڪوڙهيا
- آکيم پرور ڪو پهه جوڙيا،
شاهه محمد، شاهه اڱڻ تي آ، اڄ خيما کوڙيا
- آکيم پرور ڪو پهه جوڙيا.
(18)
جانب ڏينهن جمع دي مليا، آهي مهل مدعا دي-
قسم خدا دي،
ٽالئي(6)
رب ٽلاڪي(7)
مينتون لهه ڳئي جنگ جدا دي-
قسم خدا دي،
برڪت ٿئي بغداد ڏهون، وَه نِرمل نور هُديٰ دي-
قسم خدا دي،
شاهه محمد، شاهه مليا، ٿئي ملڪان ملڪ منادي-
قسم خدا دي.
(19)
مُول نه وسري رات اها، جا نال سڄڻ مَين گھاري(1)-
اڄ پئي گھاري(2).
صدقا ٿيوان تنهن ساعت تُون، جا مهل سڳوري ساري(3)-
اڄ پئي ساري(4).
سِينا نالِ سڄڻ دي سِيني، آهي هِڪ پٿاري(5)-
پرين پٿاري(6).
رَڪۡ(7)
رقيب، جنهن هُڻ وِچ تي، جَڏي جُدائي ڪاري(8)-
شل کائس ڪاري(9).
شاهه محمد، شاهه علي آ، تيغ تهينڪون ماري-
سو ڀيرا ماري.
(بيت ڀاڱو- 4)
(1)
ديد ميڏي دلدار سڄڻ دي عيد تي حج عرفات ڪهان،
شيرين سخن صنم سائين دا، صحت شفا صلوات ڪهان،
جو دم جانب نال گذاريم، داريني درجات ڪهان،
مُنهُن مُهتابُ مُنور دي، وچ نفي آتي اثبات ڪهان،
شڪل عجائب شاهه ميڏي دي، نهين صفاتي، ذات ڪهان،
شاهه محمد شاهه سڄڻ دي، صفت ثنا سوغات ڪهان.
(2)
مهر(1)
آئي مهتاب رهن، مشتاق صنم دي روءِ اُتي،
سنبل، وينس، وسيهر وهسن، مشڪ معطر موءِ اُتي(2)،
پَؤنسَٽ(3)،
ڦوڙ(4)
ڦساوي ڦندان(5)،
گوش گره(6)،
گيسوءِ(7)
اُتي،
سَرَوَ، سَمن، صد خجل صنوبر، قد دي صفت، سوءِ اتي،
لکَ لقمان، افلاطون ڦِردي، کير(8)
صنم والي خُوءِ اُتي،
بلبل، ڀونر بيراڳي ڦِردي، باس بدن دي بُوءِ اُتي،
خجل ڪبڪ، طائوس رهن، جان جانب ٽِلدا جوءِ اُتي،
شاهه محمد شالا هووين، ڪلب(1)
پِريان دي ڪُوءِ(2)
اُتي.
(3)
واه اُتي، خوش ساه ٿيوي، جٿ دل دلبر آندي- مِل هيڪاندي(3)،
ڪر ڪر ويس رنگ و رنگ آون، مُنهن مهتاب تهاندي-
تجلي کاندي(4)،
بينسر، بول سونهين وچ بيني(5)،
ڪيسر(6)
مل مل(7)
لاندي-
ٿيونِ سياندي(8)،
سرخي لعل، لبان ڪون لاون، سير گھٽيان گھن جاندي-
قُدم اُٺاندي،
ماڻي ڪر، رب ڄاڻي، هڪو چشم، جڏان ول چاندي-
نظر چلاندي،
ٿيوي دل آزاد غمون، خوش شاد ٿِيون درماندي-
ڏک چون واندي،
شاهه محمد ڏيک تِنهانڪون، ويندي سور سڌاندي(9)-
وهم وساندي.
(4)
ڇوڙ زلف، دل بند ڪتوئي، ڪڄ(1)
ڪيس(2)
ڪڪر- سر ننگي(3)،
ڦِردي ڀونر، ڦَساون ڦَڻ ڪون، وَينس، وسيهر ونگي(4)،
ڪالي آبروُ، ڪنول ڪماني، نينان نظر تفنگي(5)،
خُمِري(6)
خُوءِ، خنجر ڪُون، هُڻ جلدي جانب جنگي(7)،
جال(8)
مهر(9)
تي، خال(10)
ذَقن(11)
تي، تال(12)
ڪنون دل تنگي(13)،
هَسِلي(14)
هَس(15)
هِلال(16)
جيبان، بينسر(17)
بيني(18)
منگي(19)،
مُکَ مندري(1)،
اڳ مِهِري دا(2)،
اندري(3)
احمر(4)
رنگي،
ڪَتِي روشن ڪون(5)
ڪَهَي، دل ٻهڪ ٻَٽِيهِي(6)
ٻنگي(7)،
ڪبڪ(8)
وچ ڀي ڪمي رَه ڳئي، توڙي کڙي تنگي،
چيلهه چتر(9)
هي چيٽا چريا، چرني(10)
چيهي چنگي،
ٿئي ديدڙ نال دُرنگي(11)،
دلبر دي ديدار ڪنون.
(5)
سُندر سَجَنِي، سِينڌِ سِٽِي(12)،
ڪِيتا سر کنڊ هي سينگار ميان،
زلف سياه سسيهَر(13)،
اُٿ هي ڀونر سندي، ڀڻڪار ميان،
ڪنول قهاري، ڪيف ڪجل(14)،
هِن اکيان ميگھ ملهار ميان،
سرخ ٽِڪا، لب لالِي، ڏند موتيان جڙي، مهار ميان،
قد صنوبر، سر سهڻي دا، ماکي هي لب، لارميان،
ليث(15)
لَڪِيڻِي(16)،
لاڏ لڏي، بازوبند بني، زريدار ميان،
پير پٽو نئڙي(1)،
پاليهر دي(2)،
هن چاسينگر(3)،
چمڪار ميان،
مور، ڪبڪ، هنج، وارڻ(4)
ونگي، راڻل دي، رفتار ميان،
ڪوئل وردا(5)،
وَل نا وَلـٖـي، سُڻ گوهر دي، گفتار ميان(6)،
اختر(7)،
اِنہ(8)،
اَبُر(9)
آڳئي، پس جانب دا، جنسار ميان،
دَم ديدڙ ڪنون دندار ميان، شل جدا نه جاڳي جڳ وچ.
(3)
مين ڪون= پاڻ کي، هستي کي.
(3)
ڪان= ڪاڻ، لاءِ واسطي.
(4)
سهجون= سهج مون، خوشيءَ کان.
(5)
انگ نه چولي ماوي= جان ڪپڙن ۾ نه ماپي يعني ازحد
خوشي ٿئي.
(2)
جام= پيالو (شراب جو).
(6)
ڪسن= ڪسون، ڪس، ڪٽ، زنگ.
(7)
لهي ڪاڻ ڪسن دي= جيڪا ڪَسُ جي ڪاڻ (گهٽتائي)
آهي، سا لهي وڃي.
(1)
دارا= ايران جو مشهور بادشاهه.
(2)
ذوالقرنين=
سڪندر بن فيلقوس يوناني بادشاهه جو لقب.
(3)
درينديان= چيرين ٿيون، ڏارين ٿيون.
(2)
پهه
جوڙيا= ٺاهه ٺاهيو، مهرباني ڪئي.
(3)
ٽهڙي= مُنهن جو گهُنڊ، ٽامِڻِي.
(4)
زنگ= ڪَٽو، وِيرُ، دشمني.
(5)
ٽڳا=
ڌاڳو، رشتو، لاڳاپو.
(6)
ٽالئي= ٽاريا، معاف ڪيا.
(7)
ٽلاڪي= ٽولاوا، ڏولاوا، تڪليفون.
(2)
سنبل.... اُتي= سنبل توڙي ڪارا نانگ، سندس عنبر
بوءِ وارن تي ٽِڙي پيا خوش ٿين.
(5)
ڦندان= ڪاريگريءَ سان. پوسٽ ڦوڙ ڦساوي ڦندان=
پنهنجي ڪاريگريءَ سان وار کولي، هڪدم ڦاسائين
پيا.
(6)
گوش گره= وارن وڪڙ، نُچُ.
(8)
کير= دل جي ٻهڪ، خوش خوئي، سڀاءُ.
(4)
تجلي کانڌي= تجلي کائين پيا، تجلي پئي نڪري.
(7)
مل مل= ملي ملي وري وري ملي.
(8)
سياندي= سيبائيندڙ، وڻندڙ.
(9)
سڌاندي= موڪلائيندا. ويندي سور سڌاندي= سور هليا
وڃن ٿا.
(4)
وينس...... ونگي= وينس ۽ وسيهر جهڙن نانگن جي ڦڻ
کي به ونگي ٿي يعني نانگ به ڪارا وار ڏسي، دنگ
رهجي وڃن.
(6)
خمري= خمر واري، شراب واري.
(9)
مهر= مهار، ڏندن جون مهارون.
(14)
هسلي= ڳچيءَ جو ڳهڻو.
(16)
هلال= پهرين تاريخ جو چنڊ.
(17)
هسليءَ کي هلال سان ڀيٽيو ويو آهي.
(1)
مک مندري= منڊيءَ (جيان ننڍڙو گول) وات.
(2)
اڳ مهري دا= مهري (عورت) جو اڳيون پاسو.
(9)
چتر= پتلي، هلڪي. پتلي ڪمر تي چيٽا به چريا ٿيا.
(10)
چرني= چرن= پير. چيهي کان پير وڌيڪ چڱا (نرم ۽
ڳاڙها).
(11)
درنگي= درنگا، ڪوڙا، مخالف.
(14)
ڪيف ڪجل= ڪيفي ڪجل ڀريون اکيون.
(16)
لَڪيڻي= لڪ واري، سنهي چيلهه واري، شينهن جي ڪمر
جهڙي.
(2)
پاليهر دي= پاليهر جا، پاليهر جيان نرم ۽ ڳاڙها
پير.
(6)
ڪوئل....... ميان= ڪوئل محبوب جي ٻولي ٻڌي، وري
پنهنجو روزانو آلاپ نه آلاپيو.
|
