|
ٿلھھ: ھر ڪا صورت آھيان مان آھيان، پنھنجو ئي
آھيان پاڻ مان،
تون غير نھ ڪوئي ڄاڻ ميان.
١- ”اِن الله على کل شيءِ قدير“ لکيم منجھھ قرآن
مان،
تون غير نھ ڪوئي ڄاڻ ميان.
٢- مون ڏسي پسي سوئي سگھندو، جوئي ڪڍي غير گمان
ميان،
تون غير نھ ڪوئي ڄاڻ ميان.
٣- صحيح ڄاڻ سڃاڻ تون مونکي، تو منجھھ منھنجو وٿاڻ
ميان،
تون غير نھ ڪوئي ڄاڻ ميان.
٤- نظر ۾ تارا ڪتيون اچان ٿو، پر آھيان ھڪ آسمان
مان،
تون غير نھ ڪوئي ڄاڻ ميان.
٥- ذلف فقير رڳن منجھھ ”ونحن اقرب“ سوچي سمجھھ،
آھيان تنھنجي جسم ۽ جان مان،
تون غير نھ ڪوئي ڄاڻ ميان.
ٿلھھ: ڏونگر ڇو پيو ڏورين وو يار،
پرين تون پاڻ ۾ پس وو يار.
١- پرين سندو آ پيرو تو منجھھ، ڇو ٿو گھمي وٺي گس
وو يار،
پرين تون پاڻ ۾ پس وو يار.
٢- ”ونحن اقرب“ رڳ رڳ ۾ ميان، تو منجھھ ٿاڪ اٿس وو
يار،
پرين تون پاڻ ۾ پس وو يار.
٣- اور اٺئي پھر الک سين تون، ڪڍي قلب منجھان تون
ڪس وو يار،
پرين تون پاڻ ۾ پس وو يار.
٤- ھاديءَ سندو حال حقيقت، معلوم ٿيندئي منجھس وو
يار،
پرين تون پاڻ ۾ پس وو يار.
٥- ذلف فقير چئي اکيون اکين منجھھ، ڏيئي تون تان
پوءِ ڏس وو يار،
پرين تون پاڻ ۾ پس وو يار.
ٿلھھ: درد لڳئي تھ ڪل پوئي،
ھيئن نھ جِندڙي جيئين ھا تون.
١- ”موتو قبل انت موتو“ جيئري موت ۾ مرين ھا تون،
ھيئن نھ جِندڙي جيئين ھا تون.
٢- مستن وانگي مجنونءَ وانگي، در در رلندو وتين ھا
تون،
ھيئن نھ جِندڙي جيئين ھا تون.
٣- آڳ مچائي اندر ۾، سورن منجھھ سڙين ھا تون،
ھيئن نھ جِندڙي جيئين ھا تون.
٤- پرينءَ ڪارڻ راھن ۾، راتيان ڏينھان روئين ھا
تون،
ھيئن نھ جِندڙي جيئين ھا تون.
٥- زھر ھٿن سين ذلف فقير چئي، پنھنجو پاڻ پيئين ھا
تون،
ھيئن نھ جِندڙي جيئين ھا تون.
ٿلھھ:ھادي ٿي ھمراھھ،
ڏاڍي ڏونگر ڏکوئي آھيان.
١-
اوکو
پنڌ پھاڙ جو آھي، ھمٿ ھلڻ جي مون ۾ ناھي،
ڏسي ڏکن ۾ اچج ڪاھي، پرينءَ تائين پنڌ پھچاءِ،
تنھنجي آڌار لڳي آھيان، ھادي ٿي ھمراھھ.
٢-
اھي بھ ڏينھن تھ ڏسبا ڪڏھن،
منھنجو ڀاڳ ڀلارو ٿيندو تڏھن،
ملائيندو مولى محمد صھ جڏھن، ذلف ڪبو شڪر الحمد
الله،
پئي تھ پرينءَ کي پڪاريان، ھادي ٿي ھمراھھ.
ٿلھھ: متان ٿيان گمراھھ، نصيحت ڪيو مون نماڻيءَ
کي،
متان ٿيان گمراھھ.
١- مھڙو مون ڏانھن محبوب ڪريو، نرميءَ ساڻ نگاھھ،
نصيحت ڪيو مون نماڻيءَ کي.
٢- دنيا ڏاڍي ڌوڪي واري، پردو رکج پناھھ،
نصيحت ڪيو مون نماڻيءَ کي.
٣- متان لڙھي وڃان لھرن ۾، آھي دڌڪي وارو درياھھ،
نصيحت ڪيو مون نماڻيءَ کي.
٤- سڃ جي سفر ۾ ذلف فقير جو، ھادي ٿي ھمراھھ،
نصيحت ڪيو مون نماڻيءَ کي.
ٿلھھ: گوندر ۾ پيو گھاريان، گوندر ۾ پيو گھاريان،
ايندو ڪڏھن، مون ڏي پرين الا ميان.
١- اٿي آڌيءَ رات جو، سپريان کي پيو ساريان.
٢- محبت جو مچ من منھنجي ۾، ٻارڻ پيو ٿو ٻاريان.
٣- پرينءَ ڪارڻ پاڻ کي، ڳڻتن منجھھ پيو ڳاريان.
٤- الا ذلف فقير چئي، قادر پيو ڪوڪاريان.
ٿلھھ: ڪڍ تون غير گمان، ھڪ ئي ھڪ ٿي پوندين،
سپرين پوءِ تون پسندين.
١- ويٺو اٿئي وجود ۾، جھاتي پائي ڏسندين،
سپرين پوءِ تون پسندين.
٢- ھرھنڌ ھادي اٿئي، ڪوبھ شڪ نھ ڪندين،
سپرين پوءِ تون پسندين.
٣- الست آکيو الک، ”قالو بلى“ قول پاڙيندين،
سپرين پوءِ تون پسندين.
٤- سر تي سور سھي، ڪنھن کي ڪين ڪھندين،
سپرين پوءِ تون پسندين.
٥- چئي ذلف فقير، پيالو پِرتِ جو پيئندين،
سپرين پوءِ تون پسندين.
ٿلھھ:
جي دل ۾ جھاتي پائي ويا،
سي پنھنجو پاڻ سڃاڻي ويا.
١-
ھو
ھڪ جو نالو وٺي ويٺا، ٻيو سڀڪجھھ ھو وساري ويٺا،
ڪري ويساھھ ھڪ تي ھڪ ٿي ويٺا، سي پنھنجو پاڻ اجاري
ويا.
٢-
مچائي
مچ محبت جو پاڻ کي ساڙيائون، ڪري قول پرين سان اھو
پاڙيائون،
جيئري موت ڏيئي پاڻ کي ماريائون، سي پنھنجو نينھن
نڀائي ويا.
٣-
ھڪ
پرينءَ سان لئون لاٿائون، ساري سنسار کي ڪوڙو
سمجھيائون،
راھھ رباني کي ڄاڻي ورتائون، سي ذلف فقير سڏائي
ويا.
ٿلھھ: من منھنجي ۾ ٿو مچ ٻري،
تنھنجي ڪارڻ يار.
١- جدائي جي لھرن منجھھ لڙھان پيو،
ھٿ تنھنجي آ تارڻ يار.
٢- جلائي تو جانب سيکاريئي،
جسم ڳارڻ يار.
٣- قابو ڪري قرب ۾ ميان،
ڏيئي وئين ٻارڻ يار.
٤- مناسب ناھي توکي مٺڙا،
ذلف فقير کي وسارڻ يار.
ٿلھھ: عشق اسان وٽِ اچ، ڀلي ڪري اچ،
تنھنجي آھي تات طلب ميان.
١- ٻيو سڀ ڪوڙو، سنسار سمورو،
ھڪ تون ئي تھ آھين سچ،
ڀلي ڪري اچ
٢- ڇيرون پھرائي، رڻن ۾ رلائي،
چيئي شاھھ بُلى کي نچ،
ڀلي ڪري اچ
٣-
باھھ
بِرھھ جي تو ۾ آھي، ڇڏجانءِ ڪين فقير وسائي،
ذلف پروانو ٿي پچ،
ڀلي ڪري اچ
مولود شريف
ٿلھھ: ڪوبھ نھ ايندو ڪم سواءِ اتِ رسول جي،
سواءِ اتِ رسول جي محمد مير جي.
١- قيامت جو ڏينھن، آخر تھ ٿيندو،
نفسا نفسي جِتڙي سڀڪوئي ڪندو،
اتي ھوت حضور جي محمد مير جي.
٢- انھيءَ ڏينھن امت جون بَديون بَخشائيندو،
سٻاجھو نبي سائين اڙيا ڇڏرائيندو،
ڪندو جنھن ڏينھن پڇاڻو ھادي حشر ويل جي.
٣- وسراجا المنيرا، شان جنھن جو آھي،
سندن مٽ ڪو ثاني سھڻي نبيءَ جو ناھي،
اتي نيڻ پسندا نورن جي تھ نور کي.
٤- احمد پاڻھئين اڳ ۾، انھن ڏانھن اِيندو،
نبي سائين طھورا تن کي پِياريندو،
جھين جي اندر ۾ آھي ھتِ اڪير جي.
٥- ذلف فقير چئي، ڪين ڇڏيندو ڪنھنکي،
محشر ۾ محمد، ساڻ گڏيندو مونکي،
شفادار ٿِيندو سائين، اڳيان ربَ جليل جي.
(٢)
ٿلھھ:
اڳيان
سوڙھي قبر انڌاري ٿئي، اتي ڪلر مٽي ۽ واري ٿِئي،
واري ٿئي وو الا توکي نيئي ڌريندئي ڌوڙ ۾.
١- صبح کان پوءِ، ڄاڻ ٿِئي سانجھي،
کڻندئي ميت، کي پوءِ ڪانڌي،
سج لٿي پوءِ، اونداھي ٿئي.
٢- سامي سوڙھي سخت عذاب ٿئي،
منڪر نڪير جو سوال جواب ٿئي،
اتي توبھھ توبھھ زاري ٿئي.
٣- ھڪ ڏينھن ٿِيندئي ماڳ مٽيءَ ۾،
ھوندئي جِسم ۽ جان مٽيءَ ۾،
آخر دنيا فنا ئي ٿئي.
٤- ذلف فقير تون، ڪين ڪمايئي،
سودو ثمر تون ڇو نھ وھايئي،
عمر اجائي گذاري ٿئي.
(٣)
ٿلھھ:
اٿي جاڳ بندا ڪجھھ تون، ھيءَ رات بھ کٽِڻي آ،
ھي راتِ بھ کٽڻي آ، پِرڀاتِ بھ ڦٽڻي آ.
١-
ڏس نور حضور جو تون، ڏينھن راتِ وسي ٿو پيو،
مٺڙي تھ محمد تي، صلوات بھ پڙھڻي آ.
٢-
جي
ڪالھھ ڪمائي ويا، اھي جيئرا اڄ جوڳي،
تن ساميئڙن جي لئي، ڪا تاتِ بھ ڪرڻي آ.
٣-
جڏھن
پڇندئي پڇڻ وارا، منجھھ ساميءَ ۾ توکئون،
اڳيان تھ ملائڪن جي، ڪا باتِ بھ ڪرڻي آ.
٤- جي اوري اِسم سان ويڙا، ويراڳي وجودن ۾،
چوي ذلف فقير تن کي، اتِ ڏاتِ بھ ملڻي آ.
(٤)
ٿلھھ:
ڪانگل
ملڪ مديني تون اڏامي وڃِج،
مٺڙي محمد کي ھي سلام چئج،
سھڻي سيد کي... ... ...
١- ڏينھان روز ھتي توکي ساريان سڄڻ، روئي اکڙين
مان ڳوڙھا ڳاڙيان سڄڻ،
تنھجي ھجر فراق ۾ گھاريان سڄڻ، ناھي منھنجي اندر ۾
آرام چئج.
٢- سڄي رات مونکي تنھنجي تانگھھ مٺا، منھنجي نيڻن
کي آھي جاڳ مٺا،
تون وچ عربُ اسان جو سنڌ ماڳ مٺا، توڏي نتِ پيو
نھاريان صبح شام چئج.
٣- پِرين توکئون پري منھنجي ڪان سري، اندر برھھ
سندي پئي ٿي باھھ ٻري،
جڏھن توکي ڏسان تڏھن حيانءُ ٺري، آھيان عشق تنھنجي
۾ مست مدام چئج.
٤- پکي پيار منجھان، مديني ڏي ڪھي، مٺڙيون لاتِيون
ڪري مٿان وڻن ويھي،
چئي ذلف فقير ھيءُ نياپو ڏيئي، سگھو موٽي وري مون
ڏانھن اچج.
(٥)
ٿلھھ:
مٺو
نام مولى جو اعلى اِھو ٿئي، الله الله الله چئو
تون،
صبح شام سانجھي سڄي رات ساري، الله الله الله چئون
تون.
١-
اِھو
ربَ جو نالو ڏاڍو مٺو ٿئي، مٺو ٿئي ڀلو ٿئي سڀن
کان سٺو ٿئي،
مصري ۽ ماکيءَ کان بھ مٺو ٿئي، الله الله الله
چئون تون.
٢-
ڏسو
شان احمد جو اعلى ڪيائين، زمين آسمان بھ نبيءَ لئي
جوڙيائين،
لئولاڪ لما چِٽو چيائين، الله الله الله چئون تون.
٣-
نظر
ھن جي ھرڪا شيءِ تي تھ آھي، ”ڪن فيکون“ چئي حڪم ٿو
ھلائي،
رزق روز سڀ کي پيو ٿو رسائي، الله الله الله چئون
تون.
٤-
ڪندو
آھي ھردم بُرن تي ڀلائي، ڏاڍو سٻاجھو اٿئي ھو تھ
سائين،
ثنا حمد چئو تون ربَ جو سدائين، الله الله الله
چئون تون.
٥-
الست
بِربَکم جڏھن مولى چيو ھو، ”قالو بَلى“ چئي انجام
ڪيو تو،
پاڙج واعدو قول ڪيئي جو، الله الله الله چئون تون.
٦-
اِھو
اِسم ذاتي ذلف فقير ٿئي، اِنھيءَ ۾ ئي دل ۽ روح کي
راحت ٿئي،
”فذکروني اذکرکم“ فرمان ٿيو ٿئي، الله الله الله
چئون تون.
ٿلھھ: ميان منھنجي من ۾ آھين تون ائين،
ساھھ رڳن ۾ جيئن.
١- ”ونحن اقربْ“ ويجھڙو تون ھردم آھين ھيئن،
ساھھ رڳن ۾ جيئن.
٢- ڀلا وساري ويھي رھان، توکي آنءُ ڪيئن،
ساھھ رڳن ۾ جيئن.
٣- الست جي آواز کي، مون اتي ٻڌم ٿي اِيئن،
ساھھ رڳن ۾ جيئن.
٤- بَين المرءِ وقلبِه“[1]
آيت ڏٺم ٿي اِئين،
ساھھ رڳن ۾ جيئن.
٥- توکي سانڍي ساھھ ۾، مون عشق ڪيم ٿي اِيئن،
ساھھ رڳن ۾ جيئن.
٦- ذاتي اِسم ذلف فقير پوءِ وساريان ڪيئن،
ساھھ رڳن ۾ جيئن.
ٿلھھ: اڏر پکيئڙا صبح سويري، ولر ھنجن جي وڃي
وساءِ،
ولر ھنجن جي وڃي وساءِ تون، ولر ھنجن جي وڃي
وساءِ.
١-
ڪيھي
ڪريان آنءُ باتِ ھنجن جي، لااله، واري لاتِ ھنجن
جي،
”اِلاالله“ اِثبات ھنجن جي، ذڪر ڪمائن ھو الله.
٢-
صحبت
ھنجن جي آھي، نرالي، مٺڙي مٺڙي ڪن ھو ٻولي،
وڃي وسائج تن جي ٽولي، گھڻو نوازيو جن کي خداءِ.
٣-
ھيرا
ھزارين لعل ھنجن وٽ، موتي ھزارين مال ھنجن وٽِ،
وڃي پکيئڙا پِراءِ ھنجن وٽِ، ٻِي در ڪين تون وو
واجھاءِ.
٤-
جِتي
ھنجڙا ٻوليون ٻولن پِيا، ذلف فقير چئي موتِيون چڻن
پيا،
سو تون پکيئڙا ماڳ وسائج، جِتي ھنجن جي آھي جاءِ.
ٿلھھ: اھو تھ تو منجھھ آھي،
جنھن کي جاچِين جوءِ ۾.
١- ”ونحن اقربُ“ قرآن ۾ ڏس تون ورق ورائي،
اھو تھ تو منجھھ آھي.
٢- جدا توکئون وو جانب ناھي، ڪر نھ تون ھاءِ ھاءِ،
اھو تھ تو منجھھ آھي.
٣- ووڙي ڏس وجود کي، اندر تھ تو منجھھ ڇاھي،
اھو تھ تو منجھھ آھي.
٤- سامھون سدائين سپريان تنھنجي، ڏس تون جھاتي
پائي،
اھو تھ تو منجھھ آھي.
٥- ذلف فقير چئي اٿئي تو منجھھ، وڃ نھ تون ڪاڏھين
ڪاھي،
اھو تھ تو منجھھ آھي.
ٿلھھ: ديرا دلبر دل وچ لايا ھئي،
ميڏي تن من وچ تھ سمايا ھئي.
١- آڳ عشق دي اندر ميڏي،
جيري جگر جلايا ھئي.
٢-
”ونحن
اقربُ“ ھادي سانڪون،
فرقان وچ فرمايا ھئي.
٣- ڪڪر مٿان قرب دي ميڏي،
بِرھھ دي بُوند وسايا ھئي.
٤- آکي ذلف فقير الف دا،
مرشد سبق پڙھايا ھئي.
ٿلھھ: مون
سان
مٺا
تون
آھين،
ڪڏھن ڪيئن تھ ڪڏھن ڪيئن ڪڏھن ڪيئن.
١- ڪڏھن باھھ ۾ تھ ڪڏھن پاڻيءَ ۾، ڪري لوھر لوھھ
کي جيئن،
ڪڏھن ڪيئن تھ ڪڏھن ڪئن.
٢- ڪڏھن نھ ڪڪر قربَ جا، ڪڏھن محبَت سندا مينھن،
ڪڏھن ڪيئن تھ ڪڏھن ڪئن.
٣- ڪڏھن کلائين خوش ڪري، ڪڏھن روئائين راتو ڏينھن،
ڪڏھن ڪيئن تھ ڪڏھن ڪئن.
٤- فڪر ۾ ذلف فقير کي، وڌو آ تنھنجي نيھن،
ڪڏھن ڪيئن تھ ڪڏھن ڪئن
|
