|
بسم الله الرحمٰن الرحيم
قاضِي قادن
قاضي قادن ولد قاضي ابو سعيد بکري: (ولادت 868هه
مطابق 1463ع – وفات 958هه مطابق 1551ع). هو پنهنجي
وقت جو عالم ۽ فاضل شخص ٿي گذريو آهي. ميران محمد
جونپوري جو مريد هو. شاهه بيگ ارغون سندس پير ڀائي
هو، تنهنڪري کيس گهڻي عزت ڏيندو هو. شاهه بيگ کان
پوءِ شاهه حسن ارغون هن کي بکر جو وڏو قاضي مقرر
ڪيو. ويهه سال کن انهيءَ عهدي تي رهي، مديني پاڪ
ڏانهن هليو ويو. هو ڪيترن ئي علمن جو ماهر هو. هن
جو ڪلام سنڌي ڪلاسيڪي شاعريءَ جو بنيادي پٿر آهي.
سندس بيت ۾ تصوف جا نڪتا بيان ٿيل آهن.
بيت
جوڳي جاڳايوس، ستو هوس ننڊ ۾
تهان پوءِ ٿيوس، سندي پريان پيچري
_______
ڪنز قدوري قافيا جي پڙهين پروڙين سڀ
ته ڪر منڊي ماڪوڙي کوهه ۾ پيئي ڪڇي اُڀ
_______
ڪنز قدوري فاقيا ڪو ڪونه پڙهيوم
او پارئي ٻيو جِيان پرين لڌوم
_______
سيئي سيلهه ٿيام پڙهيام جي پاڻ ئي
اکر اڳيان اڀري واڳو ٿي وريام
سائر ڏيئي لت اوچي نيچي ٻوڙئي
هڪائي هيڪ ٿيو وڃي سڀ جِهَت
______
لوڪان نحو صرف مون مطالع سپرين
سوئي پڙهيو سو پڙهان سوئي سو حرف
_______
سڄڻ منجهه هئام مون ويٺي واڪ ٿيا
هيڏانهن هوڏانهن هٿڙا هئين جاڙ وڌام
_______
شاهه عبدالڪريم رحه
سيد عبدالڪريم شاهه ولد سيد لعل محمد شاه متعلوي؛
(ولادت 944 هه -- وفات 1032 هه) پنهنجي وقت جو وڏو
عابد، زاهد، صوفي درويش هو. شاهه عبداللطيف رحه
ڀٽائي جو پڙڏاڏو هو. پنهنجي هٿن سان پوک ڪري گذران
ڪندو هو.
پنهنجي مريدن کي سلوڪ جي واٽ سمجهائيندي شعر
چوندو هو. سندس ڪلام سريلو ۽ هر ڪنهن لاءِ دلپسند
آهي. سندس بيتن ۾ معرفت جا موتي پوتل آهن.
بيت
تون چئو الله هيڪڙو وائي ٻي مَ سک
سچو اکر من ۾ سوئي لکيو لک
_______
اٿي چل چرين جئن سڱ سڀئي ڇن
جي ڀانئين پرين مڙان ته مَت منهنجي ڳنهه
_______
جي جاڳيندي من ۾ ستي پڻ سيئي
من پريان نيئي پڳهيو پاڻ ڳري
_______
مٺ ڀيڙائي ڀلي جو اپٽي ته واءُ
جو پڌر وڌي ڳالهڙي تو ڇڏي وڃي ساءُ
_______
ورَ سا سڃي ويڙهه جتي سڄڻ هيڪڙو
سو ماڳوئي ڦير جتي ڪوڙ ڪُماڻهوئين
_______
ڀنڀوران ٻه ٿوڪ ڪنين نه نئا پاڻ سين
سڪڻ سپڙين کي ۽ لاڳاپوسين لوڪ
_______
نينهن نياپي نه ٿئي سڌين سيڻ نه هون
ڪارئين راتين رت ڦڙا جان نيڻ نه رُون
_______
پاڻي اتي جهوپڙا مورک اڃ مرن
دانهون ڪن مَٺن جيئن دم نه سڃاڻن
_______
مورک مور نه ٻجهڻا هيڏان هوڏان ڪن
ڪٽر جن اکين ۾ سي ڪيئن پرين پسن
_______
اسين سڪون جن کي تان سي اسين پاڻ
هاڻي وڃي گُمان صحيح سڃاتا سپرين
_______
هوت نه ڏٺائون ڏوهه نه ڏيان جيڏئين
مٿي ڪري هٿڙا هوند مون جيئن رُنائون
_______ |
