| 
					
					 | 
					
					
						
							
								| 
								 | 
							 
							
								
					
						
							
								| 
								
								 | 
							 
							
								| 
								 
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								تون پري سُتل آهين 
								
								
								رات ڄڻ ته هرڻيءَ جان 
								
								
								دور آهه چشمي کان- 
								
								
								ويندي چنڊ سانوڻ جو 
								
								
								تو ڏي مون ڏي گهوري ٿو 
								
								
								ڪيتريءَ نه حيرت مان! 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								سَروَ جي درختن کي 
								
								
								چاندني چُمي ٿي پَئي 
								
								
								چنڊ سون – وَرنو آ- 
								
								
								ڇانوَ ۾ ٻَٻُر جي مان 
								
								
								چَپَّ ٿو چُمان تنهنجا 
								
								
								نِنڊَ ڄام شورو آ. 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								توکي مون چُميو آهي 
								
								
								تنهنجي جسم ۾ آهي 
								
								
								اڄ گلاب جي خوشبو، 
								
								
								روپ رنگ ۾ تنهنجي 
								
								
								انگ انگ ۾ تنهنجي 
								
								
								منهنجي خواب جي خوشبو. 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								توکي مون چميو آهي 
								
								
								تنهنجي جسم ۾ آهي 
								
								
								اڄ شراب جي خوشبو، 
								
								
								جو صديُن چِڪايو آ 
								
								
								آ رچي وَئي تو ۾ 
								
								
								اهڙي خواب جي خوشبو. 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								ڀيٽ توسان ڪهڙي آ 
								
								
								تون سوين سُڳنڌون آن 
								
								
								گُل – سُڳنڌ ساڳي آ! 
								
								
								اي بسنت جئن جوڀن 
								
								
								تون هزار هُٻڪارون 
								
								
								توڙي مُند ساڳي آ. 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								انب ٻوڪيا آهن 
								
								
								۽ ڪٿان جون ڪويَليون 
								
								
								باغ ۾ مِڙيون آهن! 
								
								
								ڏِسُ بسنت جو جادو 
								
								
								تن جي ڪوڪ تي ڪيڏيون 
								
								
								اڄ ڪَليون ٽِڙيون آهن! 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								انبڙيون ٿيون آهن 
								
								
								ڏينهن ۾ تپت آهي 
								
								
								چيٽ جو مهينو آ؛ 
								
								
								تون ڪٿان اچين ٿي پَئي 
								
								
								موتين جيان تو تي 
								
								
								پنڌ ۾ پسينو آ! 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								ڪوٽڙيءَ جي پُل تان تون 
								
								
								وِچّ سِير ۾ گهوري 
								
								
								شام جو پَئي سوچين، 
								
								
								’عمر سِير وانگر آ،‘ 
								
								
								ڇا اهو پَئي سوچين! 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								اي اُڏامندڙ پوپٽ! 
								
								
								ڇا تون منهنجي سرتيءَ جي 
								
								
								سنگ ۾ رهيو آهين؟ 
								
								
								روپ جو پُڄاري آن 
								
								
								روز ڪنهن نئين گُل جي 
								
								
								رنگ ۾ رهيو آهين؟ 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								جاڳَ ڇا ڏنو آهي؟ 
								
								
								ننڊ هڪ پَرندو آ 
								
								
								ننڊ ئي ته لوچيو آ؛ 
								
								
								ننڊ ۾ پُڄن ٿا ٿَرِ 
								
								
								مورَ پڃّرا ڊاهي، 
								
								
								ڪنهن اهو به سوچيو آ! 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								تنهنجا هَٿ چُمين کان پو 
								
								
								ڄڻ ٽڙي پيا آهن 
								
								
								مينهن ۾ گلابن جئن؛ 
								
								
								ڪائنات گونجي ٿي 
								
								
								ڇا وڄي رهيو آهي 
								
								
								روح ۾ ربابن جئن! 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								چاندني پکيڙين ٿي 
								
								
								تِلڪُ تنهنجي ماٿي تي 
								
								
								چنڊ جئن کڙيل آهي؛ 
								
								
								ڄڻ بسنت آيو آ 
								
								
								تنهنجو چمپئِي جوڀن 
								
								
								ايترو ٽِڙيل آهي! 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								مون چيو ”تون خواب آهين“ 
								
								
								تو چيو، ”ڇُهي ڏس تون 
								
								
								”ڪيمخواب جئن آهيان؛ 
								
								
								”تنهنجي ٻانهن جي ٽاريءَ 
								
								
								”تي ٽڙي پَئي آهيان، 
								
								
								”ڪنهن گُلاب جئن آهيان“ 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								مون چيو، ”گُلِ بخمل 
								
								
								”ڇو ڏسي رهي آهين 
								
								
								”هي ته تو جيان ناهي! 
								
								
								”تون هزار خوشبوئون 
								
								
								”هِن جو رنگ تو جهڙو 
								
								
								”بُو مگر ڪٿي آهي؟“ 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								ماڪ جو ڪرشمو آ 
								
								
								رات رات ۾ مُکڙي 
								
								
								ڄڻ ٽِڙي پَئي آهي؛ 
								
								
								بات بات ڄڻ تنهنجي 
								
								
								ڪنهن ستار جئن پياري 
								
								
								اڄ ڇِڙي پَئي آهي. 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								مون کي جئن چمين ٿي تون 
								
								
								تنهنجا چَپ شعلن جئن 
								
								
								منهنجا چَپ ٻارِن ٿا، 
								
								
								تنهنجا پيار اي سَرتي 
								
								
								وارَ وارَ تي منهنجي 
								
								
								ڪائنات وارِن ٿا. 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								
								
								  
								
								
								نيٺ هي ڇڻي ويندا 
								
								
								ڇَڏ ته گُل جوانيءَ جا 
								
								
								مُند ۾ ڇِنون پياري! 
								
								
								مُند ئي ته سڀڪجهه آ 
								
								
								ڳالهڙيون وڃي رهنديون 
								
								
								انت مُند جون پياري! 
								
								
								  
								
								
								  
								
								
								*** 
								  
								  
								
								
								
								 (وڌيڪ 
								پڙهو)  | 
							 
							
								| 
								 
								
								
								
								
								نئون 
								صفحو --  
								
								
								
								ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
								 
								
								 
								ٻيا صفحا
								1
								2
								3
								4
								5
								6
								7
								8
								9
								10
								11
								12
								13
								14
								15
								16 
								
								
								هوم پيج 
								-  
								- 
								
								
								
								لائبريري 
								ڪئٽلاگ  | 
							 
						 
					 
								 | 
							 
						 
					 
					 |