|
|
|
|
|
|
|
تنهنجي سار آئي آ
اڄ ته چنڊ سانوڻ جي
اِئن پِڙِي هنئين آهي،
ڄڻ ڪلال جي در تان
مَٽَّ مان ڀري وهه جِي
مون وٽي کنئي آهي.
***
ڇا ڇُپائي ٿي پنهنجو
چولڙي چُني جو هن
رنگ ۾ رڱائي آ؟
ونئڻ پهرين ڦُل ٻاٽي،
گوگڙا اڃا ڪونهن
ٿر اُڀي
مان آئي آ.
***
تون ڪٿي ڇُپي وَئي آن؟
مشعلون ٻريون آهن
اڄ شبِ برات آهي؛
تنهنجا نيڻ جو ڪونهن
ڪيتري انڌيري اڄ
منهنجي ڪائنات آهي!
***
مانڙي نه ٿي اُڄَهي
ڪائي واٽ تي ويندي
چُڪَّ ٿي وَئي آهي
راتڙي نه ٿي گذري
پيار ۾ اُداسائي
ڪا ڇُپي وَئي آهي.
***
تنهنجا سَڏّ سرنايون
منهنجي من ۾ ڄڻ ڪيئي
آسمان اُڀرن ٿا؛
چاندنيءَ ۾ چؤراها
واسُ واسُ وڻراهون
سَو جهان اُڀرن ٿا.
***
تنهنجا ڳل لڳن ٿا اِئن
ڄڻ هزار ڦلواريون
رنگ ۾ رُليل آهن؛
مان وري اُڏامان ٿو
توڙي پيار ۾ منهنجا
پر اڳي جليل آهن.
***
چهنب چهنب سان لائي
تار تي ٻه پاريهر
پيار ۾ الوٽ آهن؛
سي چميون ڪٿي آهن
منهنجا چَپَّ اڄ جن کي
ايترو پيا چاهن!
***
اُن سوا اڌورو مان
سونهن آ لِکيو منهنجو
سونهن منهنجو ڀاڳُ آهي؛
سونهن کان سواءِ دنيا
خواب جئن اجاڳ آهي.
***
راتڙي جُهڙالي آ
آسمان تي تارا
ڪي ٻه ٽي رهيا آهن،
اڄ ته تنهنجي لوئيءَ ۾
انگ منهنجي ٻانهُن لئَه
ڄڻ اُتاولا آهن.
***
تنهنجي آلي سيني تي
اي اُتاولي، منهنجا
چَپَّ لوڻ لوڻ آهن؛
تنهنجي منهنجي ڀاڪر ۾
پيار جا سوين سپنا
ڄڻ ته جوڻ جوڻ آهن!
***
هي پگهر هي اونهارو
ڪيتري طلسمي آ
تنهنجي پيار جي خوشبو!
مَٽ نه آهه متوالي
تنهنجي آلي سيني سان
ڪا بهار جي خوشبو!
***
وائُرو ٿڌيرو آ
تنهنجي سار اي سَرَتي
سارِي رات جهڪي ٿي؛
اُڀ تي انڌيرو آ
پيار جي اَمر جوتي
ڏيئڙن ۾ ٽمڪي ٿي.
***
اي گُلاب جئن جانان
تون شگفته رهڻي آن
منهنجي شاعريءَ وانگر،
تون سدا حيات آهين
موت جي شڪست آهي
شعر عاشقيءَ وانگر.
***
ڳَهر لهر جئن آئي
ساري رات سَرتن سان
مَڌُّ پي مون پڇتايو؛
ماڪ مانگهه جي منهن تي-
باک جو اُٿي در مان
تو ڏٺو ته ڪو آيو؟
***
مانگهه جي هوائن ۾
پاپڙيون سرنهن جون اڄ
رات پيئي کڙڪائي؛
سيءَ جو سياٽو آ
سِجَّ جيئن ڇاتيءَ سان
ڪاش، ڪو اچي لائي!
***
مون تڏهن به ڄاتو هو
لاڙ جي هوائن جئن
مان ڪڏهن هليو ويندس؛
زرد ڦول ٻٻرن جا
واٽ تي ڇڻي پوندا
مان جڏهن هليو ويندس.
***
ڏس، هي عطر جو شيشو
اوتجي ويو آهي
پو به اُن ۾ خوشبو آ؛
ياد ٿيون اچن جانان
سي ڳراٽڙيون تنهنجون
جن جو اُن ۾ جادو آ.
***
تون جڏهن هئينءَ مون سان
اِئن لڳو پئي ڪَؤتا
ڄڻ ته بي چسي آهي،
تنهنجي سار آئي آ
منهنجي ڏات اڄ مون تي
مينهن جئن وسي آهي.
***
مون کي پنڇي پيارا ها
ڪالهه جي اُڏامي ويا
چار ٻولڙيون ٻولـٖـي؛
اڄ اُداس بن ۾ پَئي
اي اياز ڪالهوڪِي
ڪوڪ ڪويَليون ڳولـٖـي.
(وڌيڪ
پڙهو) |
|
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
هوم پيج
-
-
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|
