|
|
|
|
|
|
|
نيڻ نيرڙيون نهرون
وارَ ڀورڙا ناسي
روپ ڪڻڪ رنگ آهي،
ڪنهن سان پيار ٿي ويو آ؟
ڪنهن جي سنگ اڄ منهنجو
نينهن جو نِسنگ آهي؟
***
(المنظر هوٽل تي)
ماٺ ۾ سکي تنهنجي
چاءِ پي رهي آهي،
نيرڙِي ٽپهري آ-
تنهنجي جي ۾ جذبا
لهر لهر سنڌوءَ جئن،
سانت گهَري گَهري آ.
***
ٽارِ ٽارِ ٻانهُنِ ۾
تون ۽ هيءَ سکي تنهنجي
ڄڻ ٻه ڪويَليون آهيو؛
ڏات منهنجي ورهين کان
انب جئن ڦلاريل آ،
دير سان مليون آهيو.
***
ڪونجڙيون پيون ڪَرڪن
تو جيان اُنهن جو ڀي
دور جو سفر آهي؛
رات ڄام شوري جي
بي شمار تارن سان
تنهنجي منتظر آهي.
***
ڪانوَ پنهنجا ڪانگيرا
ڇو ڇڏي اُڏاڻا ها
نيرڙيَ ٽه پهريءَ ۾؟
ڪيتري نه ڪان ڪان هُئي
جا ٻُڏي وَئي آهي
سانت گهري گهريءَ ۾.
***
نيري اُڀَّ هي هيٺان
نيرا ڦول سيمل جا
سونهن سان سِمن ٿا پيا؛
روشنيءَ ۾ بجليءَ جي
تنهنجي نيري ساڙهيءَ تي
واءُ ۾ لڏن ٿا پيا!
***
ڪالهه مون سکيءَ تنهنجيءَ
کي ڇڪي چُمِي ورتي،
هُن چيو، ”ڀُلو آهين
”آءٌ هوءَ ڪانه آهيان
”ڪئن چوان ته اڄ تون ڇو
”پاڻ سان رُٺو آهين!“
***
تون بنارسي ساڙهيءَ
۾ ڦري رهي آهين
رنگ رنگَ پوپٽ جئن؛
تون جا پاڻ گُل آهين
پيار ۾ اُڏامن ٿا
تنهنجا انگَ پوپٽ جئن.
***
تون جا پاڻ گُل آهين
تون جا پاڻ پوپٽ آن،
ڪير تو جيان ڄاڻي،
’عشق خود تصوّف آ
’پنهنجي پيار ۾ آهي
’پاڻ کي پيو ماڻي.‘
***
پيار ئي مَڌوبَن آ،
پيار ڪِيتڪيون آهي،
پيار راڌڪا آهي؛
پيار سُر ڀريندو آ
پيار کان سوا منهنجي
بنسري ڀلا ڇاهي!
***
اڄ وري ملي آهين
تون جا اُروسي آهين
مان ئي تنهنجو سُرس آهيان
مان ئي تنهنجي سونهن آهيان،
مان ئي تنهنجو ڪرم هان،
مان ئي ماليداس آهيان.
***
بنسري وڄـٖـي ٿِي پئِي
آءٌ، ميڙ گوپين جو،
جيءُ منهنجو جمنا جئن،
ڇانورو ڪَدم جهڙو
مورَ ٽورَ ۾ آهن
تون اچين ٿي راڌا جئن.
***
تو جيان ڪَوي آهيان،
ليءِ ۾ بنسري آهيان،
ڇانوَ ۾ ڪّدم آهيان؛
اي 1ودياپتي‘ تنهنجو
آءٌ ٻيو جنم آهيان.
***
عشق کي به ڄڻ آهن
ڪنهن عقاب جئن گهُنگهرو
جهڙپ ڏٖي ته ڇم ڇم ٿئي؛
اي اکيون اڃا ترسو
پوءِ هُن سان ڳالهايو
هي هجوم ڪجهه ڪَم ٿئي!
***
مون گهڻو ڇُپايو، پر
مرگهه جي کٿوريءَ جئن
ڦهلجي وَئي آهين؛
مان گهڻو جهُڪايان پر
تون سندم نگاهن جو
طرف ٿي وَئي آهين!
***
(وڌيڪ
پڙهو) |
|
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
هوم پيج
-
-
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|
