| 
                                 
                                  
                                
                                غزل نمبر 5 
                                
                                ”صِنعَت، صِفاتِ خُدا!! تنسِيقُ الصِّفَاتِ“، 
                                صَاحِبُ، سَمِيۡعُ، صَانِعُ، سَتّارُ 
                                يَااِلٰهِيۡ!! 
                                غَالِبُ غَنيُّ غافِرَو، غَفّارُ يَااِلٰهِيۡ، 
                                دَاتَا، دَيَانُ، دَائِمُ،  رَحمٰنُ، رَبُّ 
                                رَاحِمُ، 
                                قَيُّومُ، حَيُّ قَائِمُ، ڪَلۡتَارَ يَااِلٰهِيۡ، 
                                قَادِرُ، قَويُّ، قَابِضُ، حَاڪِمُ، حَڪِيۡمُ، 
                                حَافِظُ!! 
                                خَالِقُ، خَبِيۡرُ، خَافِضُ، آڌَارُ يَااِلٰهِيۡ، 
                                نَاصَرَ، نَصِيۡرُ، نَاظَرَ، قَائمَ قَدِيۡمَ 
                                قَادِرُ!! 
                                توۡکانۡ سَوَا نَه وَاهَرَ، وَاهَارَ يَااِلٰهِيۡ، 
                                سَاتِرَ، سُبۡحَانَ، صَاحبَ، وَارِثَ، وَلِيُّ، 
                                وَاهِبَ!! 
                                تُنۡهِنۡجَا، هَميشه تَائِبَ، هَرۡ بَارِ 
                                يَااِلٰهِيۡ، 
                                تُونۡ ئِي اَسَانۡجوۡ موۡليٰ، تونۡ ئي اَسانۡجو 
                                آقَا!! 
                                تُنهِنۡجي مَٿانۡ اَسَانۡجو، سَڀِ بَارُ 
                                يَااِلٰهِيۡ، 
                                تُنۡهِنۡجا حُڪۡمَ وِسَاريۡ، فَرۡمانَ ٻِئا 
                                مَڃيُون پِئا!! 
                                بَدۡڪَارَ آهِيُونۡ بيۡشَڪِ، بيۡڪَارَ 
                                يَااِلٰهِيۡ، 
                                پَنۡهِنۡجيۡ ڪَمَنِ تيۡ پُورا، تُنۡهِنۡجيۡ ڪَمَنِ 
                                ۾ غَافِلَ!! 
                                آهِيُونۡ اَثيۡمَ عَاصِيۡ، بَدۡڪَارَ يَااِلٰهِيۡ، 
                                بِرۡٽِشِ، فَرَانۡسُ، جَرۡمَنُ، تُرۡڪِيۡ، 
                                جَپَانُ، اِٽلِيۡ!! 
                                سَڀَ کَانۡ بُلَنۡدُ تُنۡهِنۡجِيۡ، سَرۡڪَارِ 
                                يَااِلٰهِيۡ، 
                                ظَالِمَ جِيۡ طُلۡمَ کَانۡ توُنۡ، بَارِيۡ بَچَاءِ 
                                اَسَانۡکي!! 
                                جَامِعَ، جَلِيۡلَ، جَابِرَ، جَبَّارَ 
                                يَااِلٰهِيۡ، 
                                موۡليٰ ڪَرِيۡمَ تُنۡهِنۡجِيۡ، قُدۡرَتَ قَوِيُّ 
                                آهيۡ!! 
                                توۡ بَاهِ کيۡ بَنَايوۡ، گُلۡزارُ يَااِلٰهِيۡ، 
                                جَنۡهِنۡ ڏِيۡنهِن وَقۡتِ اوۡکِي، پُڇَنۡدوۡ نَه 
                                ڪو ڪَنهِيۡن کي!! 
                                اُنَ ڏِيۡنهِنۡ تُوۡن اَسَانۡجِيۡ، لَہُ سَارَ 
                                يَااِلٰهِيۡ، 
                                مَعۡلُومُ تَوۡتي سَڀ ڪُجھ، چَئِيۡ حَالُ ڇَا 
                                سُڻَايُونۡ!! 
                                ڪَرۡيُوۡن ٻِئَنِ اڳِيَانۡ ڇَا، اِظۡهَارُ 
                                يَااِلٰهِيۡ، 
                                ٻِئَا دَرَ ڇَڏيۡ اَسَان سَڀِ، پَرَوَرَ پِنُوۡن 
                                ٿَا توۡ کانۡ!! 
                                سَڀِ تُنۡهِنۡجا آهِيُوۡن سَائِلَ، پيۡنَارَ 
                                يَااِلٰهِيۡ، 
                                 
  
                                
                                  
                                
                                غزل نمبر 6 
                                
                                ”مُنَاجَاتِ بَدَرۡگَاهِ قَاضِيۡ الۡحَاجَاتَ“ 
                                
                                  
                                
                                خَطَا دَارُ آهِيَانۡ گَهڻُون پُرۡ قُصُورۡ!! عَفُوۡ ڪَرِ 
                                گُنَهۡگَارَ کيۡ يَاغَفُور، 
                                گَهڻَانۡ پَاپَ پَڌِرَا ڳُجھَا مُوۡن ڪِئَا!! 
                                مَگَرِ توۡتيۡ سَڀِ حَالُ ظاهِرُ ظُهُورُ، 
                                سَتۡرَ سَاڻ سَڀِ عَيب مُنۡهِنۡجَا ڍَڪيۡئه!! 
                                اِهوۡ شُڪر تُنۡهِنجوۡ سَدَا يَاشَڪُور، 
                                سَنۡڍِيُم ميۡٽِ بَدِڪَارِيُوۡن بيۡشُمَارُ!! 
                                دَغَا، ڪُوڙُ دِلِ مَانۡ ٿِيئيۡ هَاڻِ دُورِ، 
                                صَبُرۡ، حِلِمۡ، صَالِحَ عَمَلَ ڪَرِ نَصِيۡبُ!! 
                                عِبَادَتَ ۾ حَاصُلُ ٿِيئيۡ ڪوۡ حُضُورُ، 
                                عِجِزۡ، اِسۡتَقَامَتَ مُحَبَّت ۽ خوۡفُ!! ڏِجَاۡن 
                                حَالَ هَرۡ ڪَنهِنۡ صَبُرُ يَاصَبُوۡر، 
                                چَئِيۡ حَالَ دِلِ جَا چَوَانۡ ڪيۡتَرا!! تُون 
                                آهِينۡ عَلِيۡمُ بِذَاتِ الصُّدُورِ، 
                                رَکِيۡ پوئِتَيۡ حُڪُمَ تُنۡهِنۡجَا هَزَارَ!! 
                                سَنوَارِئَا دُنِيَا جَا گهڻانۡ مُوۡن اُمُورَ، 
                                ٺَڳِيُوۡن ٺَاهَ دِلِ مَانۡ مَڪُر سَڀِ وَڃنِ!! 
                                اَچيۡ ڪوۡ نهَ دِلِتي ڪِي غَفۡلَتَ غُرُورُ، 
                                 
  
                                
                                سَدَا توۡکيۡ سَائِلُ سَڏي يَاسَمِيۡعَ!! 
                                عَرَضۡ ٿو ڪَريۡ توکيۡ شَامۡ و سَحُوۡرِ، 
                                 
  
                                
                                  
                                
                                غزل نمبر 7 
                                
                                ”صِفَاتِ بَارِيۡ تَعَاليٰ“ 
                                
                                  
                                
                                خُدَاوَند، قُدُّوسُ، رَبُّ، رَحِيۡمُ!! خَبِيۡرُٗ، بَصِيۡرُٗ، 
                                سَمِيۡعُٗ، عَلِيۡمُ، 
                                ڍَڪِيۡ عَيۡبَ سَتّارُ سَڀَ جا سَڀَئِيۡ!! هُجيۡ 
                                نَيۡڪُ بَنّدُوڪِ عَاصِيۡ اَثِيۡمُ، 
                                گُهري جو گُنَهَگَارُ بَخۡشَشۡ ڳِنَاسِ!! تَه اُنَ 
                                لَاءِ آهيۡ غَفُورُٗ رَحِيمُ، 
                                سَندُسِ مُلۡڪَ سَاريۡ تيۡ اَحسَانُ آهِ!! سَڄيۡ 
                                مُلۡڪَ تيۡ اُنَ جو لُطۡفُٗ عَمِيۡمُ، 
                                گُنَهَگَارَ بَدۡڪَارَ ٻاَنَهنِ مَٿَانۡ!! رَهيۡ 
                                ٿو سَدَاءِ شَڪُورُٗ حَلِيۡمُ، 
                                ڪَريۡ حُڪُمۡ جوۡ ٿو اِراداً ڪَريۡ!! اُهوۡ سَڀِ 
                                ڪَمَن تيۡ عَلِيۡمُٗ حَڪِيۡمُ، 
                                ٻِئَا سَڀِ فَنَا پَاڻَ دَائِمۡ سَدَا!! 
                                هُوَالۡحَيُّ قَيُّومُ قَائِمُٗ قَدِيۡمُ، 
                                مُڪاءٍ مُحَمَّدُؐ ڪَريۡ رَحۡمَتُوۡن!! حَرِيۡصُٗ 
                                عَلَيۡڪُمۡ رَؤفُٗ الرَّحِيۡمُ، 
                                سَراَجُٗ، مُنيۡرُٗ، بَشِيۡرُٗ، نَذِيۡرُ!! 
                                جَوَادُٗ، ڪَرِيۡمُ، حَلِيۡمُٗ، عَلِيۡمُ، 
                                مُطِيۡعُٗ، مُطَاعُٗ، شَفِيۡقُٗ، رَفِيۡقُ!! ڏَسِي 
                                رَاهَ موۡليٰ جِيۡ اُنَ مُستَقِيۡمُ، 
                                چَيَاءٍ تَه جيۡڪوۡ وَٺيۡ وَاٽَ هِيۡ!! اُنِهيءَ 
                                لاءِ آهيۡ جَنَاتُ النَّعِيۡمُ، 
                                ڇَڏيۡ وَاٽَ هِيۡ گَسۡ ٻِئوۡ جوۡ وَٺيۡ!! اُنِهيءَ 
                                تيۡ سَداءٍ غذابُ اَلِيۡمُ، 
                                اُهوۡ نيۡڪ لَائِقُ ۽ پَرۡهيۡزِگَارُ!! اَچيۡ جوۡ 
                                خُدا وَٽۡ بِقَلۡبٗ سَلِيۡمُ، 
                                 
  
                                
                                سَڄوۡ مُلۡڪُ پيۡنارُ سَائِلَ سَنۡدَسِ!! 
                                فَقۡطِ اَنَّ رَبِّي غَنِيٗ ڪَرِيۡمُ، 
                                 
  
                                
                                  
                                
                                غزل نمبر 8 
                                
                                ”صِفَاتِ پَروَرِدِگَارِ عَالَم“ 
                                
                                  
                                
                                همه حمد تنهنجو خدايا حميد!! سندءِ شان اِنَّڪ حميدٗ مجيد، 
                                سدا تنهنجي ساراه سڀڪو ڪري!! وڏِي وصف وَهَ وَاهَ 
                                وَاحِدُ وحيد، 
                                سڀئي جيڪي ڪرڻو اَٿئي سُو ڪَنديۡن!! تون خالق ۽ 
                                بَارِيءُ وَ مُبۡدِءُ مُعِيۡد، 
                                ڪيو پهرين پيدا تو انسان کي!! وري ڇونه آڻِينۡديۡن 
                                خلقت جَدِيۡدَ، 
                                اَئِين بيۡ حَيَا ڪِيۡنَ ڪَافَرَ چَئو!! اُٿَڻُ 
                                موۡتَ کَانۡ پوءِ رَجِيۡعٗ بَعِيۡدُ، 
                                وَسائي تُون پاڻِي جِيارِيۡن زَمِيۡن!! ڪَڍِيۡن 
                                اُنَ مَانۡ ميۡوَا وَحَبَّ الۡحَصِيۡدُ، 
                                ڪَئِيۡن قِسۡمَ قُوتَنِ جا پَيۡدَا ڪرِيۡن!! 
                                ڀَريلَ بَاغَ بُسۡتَانَ طَلۡعٗ نَضِيۡدُ، 
                                اِهَا صِفَتَ تنهنجِي مڃڻ ٿِي ضرُورُ!! مَڃيۡ جو 
                                نه اُنکيۡ اُو ڪافر عَنِيۡدُ، 
                                مِڙَئِيۡ عَيۡبَ منهنجا پيۡو تُون ڏِسِينۡ!! تُون 
                                ئِي عَالَمُ الۡغَيۡبُ شاهِدُ شَهِيۡدُ،  
                                سَڄو حالُ منهنجو عَيانۡ تو مٿيۡ، ٻئا ٻَنِ ڪُلهن 
                                تي رقيبُ عَتِيدُ، 
                                گُهران ڇو نه توۡ کانۡ  جو ويۡجھو به تون!! چَئِي 
                                نَحَنُ اَقَرَبُ مِنۡ حَبۡلِ الۡوَرِيۡد، 
                                سَدا شَرَّ شيطَانَ کان ڏِجُ پَنَاه!! نه ڪج مونکي 
                                توۡن فِي ضَلالٍ بَعِيۡدِ، 
                                قبر ۽ حشر ۽ نشر پل صراط!! ڪِجَانۡ جمله آسَانُ 
                                يوۡمُ الۡوَعِيۡد، 
                                بَچائِج جَهَنَّمَ جِيۡ آڙاه کان!! جَڏهٍ توکيۡ 
                                چَوَندُو تَه هَل مِنۡ مَزِيۡدِ، 
                                گهُرانۡ مَغۡفِرَتَ ٿَوۡ ۽ بَخشِشۡ گَهڻِيۡ!! 
                                ڪِجَانۡ فَضُلَ سَانۡ منهنجِيۡ مَنزَلِ سَعِيد، 
                                مَرَحِه مَاءُ پيءُ يار مومِنَ مِڙئيۡ!! بَچائج 
                                سَڀئِي مِنۡ عَذابُٗ الشّدِيۡد، 
                                 
  
                                
                                اُنهن ساڻُ سَائِل بِه ڀيڙو هُجيۡ!! 
                                سَدَا روۡضه رِضۡوَانَ ۾ قَاعِدۡ قَعِيۡدُ، 
                                 
                                  
                                
                                
                                غزل نمبر 9 
                                
                                ”رَبُّ الۡعَالَمِيۡنُ!!“ 
                                
                                  
                                
                                سَڀِنِ سَاهَ وارَن جو ڪافِي ڪَفِيل!! شهنشاهه جَبّار ربُّ 
                                الۡجَلِيۡلُ، 
                                اُپائيۡ نِپَائيۡ کَپائيۡ اُهو!! عَطا اُنجيۡ آهي 
                                عطاءٌ جَزِيۡل، 
                                مِڙَنِ مُضۡطَرَن جو مُجيبُ الدُّعا!! گُنَهگَار 
                                عَاصِي ڪِ عَاجِزَ عَلِيۡلَ، 
                                گهُري جو گَهڻوۡنَ، سو اُنهيءَ کيۡ وڻيۡ!! هَميۡشه 
                                کُلِيئل آهِ سَنۡديَس سَبِيۡل، 
                                اٿئي جيڪي ڪرڻون ڪري وٺ اُهو!! رَهِي عُمِر باقي 
                                اَٿئِي ڪا قَلِيل، 
                                اَٿئيۡ دوۡر دُنيِا جو دَارُالۡعَمَلُ!! عُمِرِ ۾ 
                                اٿئي ڪوۡ نه خيرالکفِيل!! 
                                سَفَرۡ سَخِتَ ۾ ثَمرُ آهيۡ ضَرُوۡر!! سَفَر ۾ 
                                بِنَانۡ زَادَ ٿِينديۡن ذَلِيۡلُ، 
                                 
  
                                
                                سَڀۡنِ سَائِلَنِ جِيۡ لَهيۡ سَارَ سُڌۡ!! 
                                اُهوۡ حَسۡبُنَا اللهُ و نِعَمُ الۡوَڪِيۡلُ، 
                                 
  
                                
                                  
                                
                                
                                غزل نمبر 10 
                                
                                ”اِلۡتِجَا بَدَرِگَاهِ ذُوالۡجَلَالَ“ 
                                
                                  
                                
                                
                                ڪِروڙِين ڪَرَمَ رَبَّ تُنهنجا، ڀَلَايُوۡن ڀَالَ 
                                ڀَايُون ٿا!! 
                                اَڳِيانَ تُنهنجيۡ عِجِز سان سِرُ، نِمَاڻَا ٿِيۡ 
                                نِمايون ٿا، 
                                دُعا توۡکانۡ گُهرُون دَاوُرَ، وَٺُونۡ توۡکانۡ 
                                سَندَءِ وَاهَرَ!! 
                                اِهَا تُنهنجِيۡ اَٿَؤُن آهَرَ، پِنُوۡن ۽ پَاندۡ 
                                پَايُون ٿَا، 
                                لکيۡن پَينارَ تُوۡن پَارِيۡن، پِنڻ توۡن پَاڻَ 
                                سيۡکارِين!! 
                                گُهرَڻَ کان اڳُ گَهڻُون ڏِيارِيۡن، تَڏَهٍ توۡکيۡ 
                                سَتايُوۡن ٿا، 
                                وَٺُون ٿا وَاهَ سَڀِ تُنۡهِنجِيۡ، اَٿَؤُنۡ 
                                پَرۡوَاهَ تَه بِه تُنهِنۡجِيۡ!! 
                                ڏِسُون دَرِگَاه تَه بِه تُنۡهِنۡجِيۡ، عَرَضَ توۡ 
                                دَرِ اَگَهايُونۡ ٿا، 
                                اَسانۡ پينُون هَٿينۡ خَالِيۡ، تُون دَاتَا پَاڪُ 
                                لَابَالِي!! 
                                ڏِسي تُنهنجا ڪَرَم عَالِيۡ، لَکيۡن ڳُڻَ 
                                تُنهِنۡجَا ڳَايُون ٿَا، 
                                ٿِئو تُنهِنۡجِيۡ ڪَرَمِ ڪَافِيۡ، مُحَمَّدُ 
                                مُصۡطَفيٰؐ شَافِيۡ!! 
                                اُنِهيءَ صَدۡقيۡ گهُريوۡ مَعافِيۡ، عَرَض توۡکيۡ 
                                ٻُڌايُونۡ ٿا، 
                                مِڙَنِ کَانۡ سوۡ نَبيؐ بِهتَر، مُحَمَّدُؐ 
                                مُصۡطَفَيٰ مِهۡتِر!! 
                                سِڪِيا جَنۡهن لَئي نَبيؐ اَڪۡثَرِ، اُنِهيءَ جِيۡ 
                                قوۡمَ چَايُون ٿَا، 
                                سَچيۡ قُرآنَ جِيۡ بَرۡڪَتَ، مُحَمَّدَؐ مِيۡرَ 
                                جِيۡ حُرۡمَتَ!! 
                                وَڌِيۡ اَهۡڙِي اَٿَؤُن عِزّت، جو اَڄۡ مُسۡلِمَ 
                                سَڏايُوۡن ٿا، 
                                ڏِسيۡ تُنهنجي شَفۡقَّتَ کيۡ، عِنَايَتَ لُطۡفَ 
                                رَحۡمَت کيۡ!! 
                                وَرِيۡ ڏِسَنۡديۡ اِطَاعِتَ کيۡ، لَڄُن کَانۡ 
                                مُنۡهُنۡ لِڪَايُونۡ ٿا، 
                                نَڪِيۡ ڪَنۡهنجا نَڪِيۡ ڪَنۡهنۡجا، فَقۡطِ خَالۡصَ 
                                بَنۡدا تُنهِنۡجَا!! 
                                ٻُڌايُون عَرۡض ٿَا پَنهنجَا، سَنۡدءِ سَائِل 
                                سَڏَايُوۡن ٿا، 
  |