|
هَل وقت پُنو آهي؛
اهڙو به پکي آ، جو وَڻ لاءِ رُنو آهي؟
*
ڇا جهونجِهڪڙو آهي!
ڪائي ته بُٺي آهي ڪوئي ته ڀِڙو آهي!
*
رت پونءِ رُڳو ماڻهو،
ٿو موتِ مَري پَنهنجي، جي ڀونءِ رُڳو ماڻهو!
*
تون ڪَير؟ ملايَڪُ آن،
ڇا آهه به ڪجهه اڳتي؟ مون لاءِ وڏو شَڪُ آن؟
*
ڪوئي ته چوي ساڌُو،
سنسار کُٽو آهي يا آهه ٿيو واڌُو؟
*
ڪيڏو نه ڦَڏو آهين!
تون ڪيئن آڻو هوندين ايڏو ته وَڏو آهين!
*
ٿو ڳَجُهه سَلِڻ چاهِين؟
ڏسجانءِ متان پنهنجو تون پاڻُ رڳو ڊاهِين!
*
تون نانهه پَري سائِين!
مون سَمنڊُ پئي سُونجهو، ڇا لاءِ تَري تائِين!
*
آ پارِ پُڳي ٻيڙِي،
ڪوئي ته پتڻ تي آ، يا آهه رُڳِي ٻيڙي؟
*
نادانَ پيو ڳوليان،
تُنهنجو نه پتو جَن سي اِنسانَ پيو ڳوليان.
*
ڇا راهه ڪَٺِي ويندين؟
تون هَٿّ ڏنو آهي ڪيڏانهن وَٺِي ويندين؟
*
ڇا لاءِ پيو دانهين؟
جا روز سَڏي پيئِي تنهن آد جيان آهين!
*
شهناءِ جيان آهيان،
ڪنهن آهه وَڍيو مون کي جو هاءِ جيان آهيان؟
*
ٿو سورُ ڏَئِي مارِين،
پيڙا ته ٺهيو، ڇو ٿو، تون پورُ ڏَئِي مارين؟
*
مان موتَ مَٿاهون هان،
جي ڏورُ ڏسين مون کي اڳ کان به آڳاهون هان!
*
ڇا رُوءِ زمين آهين؟
ڪِٿ ناهه مڪان اهڙو، جت تون نه مَڪين آهين!
*
هَرِ رَرڙ به ته آ مايا!
تاريخَ سَڄِي ٻيهرَ جي گَهڙ به ته آ مايا!
*
ٿو هانءُ هِڄي
–
سَپنو!
ٿو ڊَپُ ٿِئي ڪَنهنجو؟ ٿو ڪيرُ ڊِڄي
–
سَپنو!
*
هي نادَ وڳا ڪنهن لِئه؟
ڪوئي ته گوُالو مُئو ڇِرڪيا ته ڍڳا ڪنهن لئِه؟
*
موتُ هڪ جُدائي آ،
جا اڳي ڪڏهن توسان آنءُ آزمائِي آ!
*
هڪ نئون نِکار آهي،
جي اچي خزان کان پو موت هڪ بهار آهي.
*
زندگي پِرولِي آ،
پر ڏسين اگر سوچي موت کان به سولي آ.
*
آ ڪائنات ڪيڏِي!
اي چنڊ! اي ستارو!، ڪنهن جي برات ايڏي؟
*
اوچِي نِهارَ ڪنهن جِي؟
اي ڪائنات تو ۾ ايڏي اُڏار ڪنهن جي؟
*
ڪهڙو پَکيئَڙو آن؟
توڙي وئين اُڏامي تون اڄ به لِيئَڙو آن!
*
وقتَ جِئَن نه ٺَڳُ ڪوئي!
عمر کان کسي ڳَٺڙي هِئن ويو نه آڳُ ڪوئي.
*
ٿو وڃان پَري تائين،
اي اَنَنت ڳولها ۾ سمنڊ جي تري تائين.
*
ايڏو به نه ٿي پَڏڻو!
آ ڪيرُ هِتي جنهن کي آهي نه هِتان لَڏڻو.
*
سپنا اياز سائين!
ڇو ائن ڇڏي وَئين تون، ساڀيا اياز سائين؟
*
سُک ڄاڻُ ته آهي ڇا؟
دُک آهه سندس ڪارڻ دکُ ڄاڻ ته آهي ڇا؟
*
هي جو ڇَڙو ڇانڊُ،
ڪيڏِي تتيءَ باهه سان ٻري ٿو برهمانڊُ!
*
تنهنجا پارَ اَپارَ
ڪويل جي ٺَهه پهه پُڳِي ڪَتِين ۾ ڪوڪارَ.
*
ڏولي ته اچي ٿِي پئي،
ڪو آهه پٺيان پردي، ٻولِي ته اچي ٿي پئي!
*
ٻولِي ته سندءِ سولِي،
مون لاءِ ته تون ائن آن، جئن ماءُ ڏِئي لولِي!
*
خاموش! خُدا آهي،
تو لاءِ جُدا هوندو، مون لاءِ جُدا ناهي.
*
ڄڻ سُنبَ پيا تِرڪن،
ڪوئي ته مَرِي ويو آ؟ گهوڙا ته پيا ڇِرڪن!
*
توکان ته وڏو آهيان،
ٿا سَمنڊُ چون توکي، ڇا آنءُ ڦڙو آهيان؟
*
ڇا تارِ تران توسان؟
درياهه ته آ ڪيڏو، ٻي پارِ تران توسان؟
*
ڪجهه سوچ ته سَرتا آ
هوڏانهن ٻه ٽي ڪِيڙا، هيڏانهن اَمرتا آ!
*
تون ئِي سَهارا آن،
سنسار نديءَ وانگر، تون ڪَپَ ڪنارا آن.
*
تائِيدَ ته ڪا ناهي،
مان هيل بچي ويندس اُمِيد ته ڪا ناهي!
*
هي ساهُه به تون آهين،
سيسارُ به تون آهين، درياهُه به تون آهين!
*
هي تارَ به تون آهين،
ميهارُ به تون آهين، سيسارَ به تون آهين.
*
بَسِ آن هليو ويندس،
هِي آهه سِڌو توڏي، گَسِ آنءُ هليو ويندس.
*
ڪا باکَ اِئين ايندي،
مان ننڊ پيو هوندس ڌونڌڙا پئي ٿيندي!
*
(وڌيڪ پڙهو) |
