|
پيرو ته اڃا ساڳيو!
ڪيڏو نه پري اُڏرِي هان ننڊ منجهان جاڳيو!
*
وَڃُ دُور مُدامي وَڃ!
تون سار نه پڃري کي، ڪنهن وقت اُڏامي وَڃ!
*
اي عُمر وڃين پيئي؟
درياهه پيو ڇُلڪي تون بَندَ ڀَڃين پيئي؟
*
اڄ ڳاٽُ چُمِي تُنهنجو،
في الحال ٻَڌي ٻيڙِي، مون گهاٽُ گهمِي تنهنجو.
*
جي چَنڊَ جَهلِيو ويندس!
ڪيڏو به ڪَپَر ڪُرندا، اي ناوَ، هليو ويندس!
*
ڪيڏو نه مِٺو سپنو!
آ باک ڦُٽِي” پنڇي تو راتِ ڏِٺو سپنو!
*
هي ساهه گهڻو رهندو؟
اي ناوَ! هَليو ويندس درياهَ پيو وَهندو؟
*
تو نيٺِ مَڇِي ماري!
ٿو واهُه ڇُلي اُن ۾ بي ساهُه نه سينڱارِي!
*
ها چَنڊُ مَڇِي آهي،
پر ماڱِريو سارو هِي مَنڊ مڇي آهي!
*
چوڏول پيو ڦِرندو،
تون هيٺ مَٿي ويندين، هو گولُ پيو ڦِرندو.
*
ڇا لاءِ وِڌُءِ گهانگهرو؟
ڪيڏي نه مزي سان ٿي ڪلهه رات ويو ڄانگهو؟
*
جي راتِ وَهيا ٿِيندِي!
تِن شامَ کَجيءَ تي ئي ڪُجهه نِنڊَ اچي ويندي!
*
منهنجو به خُدا آهي،
ڪنهن وقت گلاب آهي ڪنهن وقت صبا آهي.
*
ڇا پَنڌُ پُڄائيندا؟
ڪنهن
وقت هَڏا منهنجا شرناءِ وَڄائيندا؟
*
اي پوپٽڙا ڪيڏانهن؟
جيڏانهن نظر آيو تو آهه خُدا تيڏانهن؟
*
ٻي کي به پِراڻُ آهي!
جي ڄاڻَ اِها ڄاڻِين خَنجر به مِياڻُ آهي.
*
تون تيزُ ڪَٽارِي آن،
مرهم
به ته تون آهين، تون وارُ به ڪارِي آن!
*
ٻيهار نه هِي ايندو،
پَل گُلَ جِيان آهي، ويندو ته ڇڻِي ويندو.
*
اي موتَ! ڀَلِي آئين!
موڪل نه وَتَئِه مونکان، جنهن وقت هَلِي آئين!
*
ڇو ڏاتِ وِسامي ٿِي؟
ڇا باک ڦُٽِي آهي ڇا راتِ وِسامي ٿِي؟
*
کاري به نه کيڙائو!
ٿو سَمنڊُ ڏِسين ڇا لئه تون سجَ لَٿي ڀائُو؟
*
مون لاءِ گهَڻا ڪُپڙيءَ؟
ڪي ڏينهن اڃا هَلندا، هي ڪُجُهه ڪَڻا ڪُپڙيءَ!
*
ٻيهارَ به ملنداسِين،
ڪنهن دورُ ستاري تي ٽيهارَ به ملنداسِين.
*
بس ڄاڻُ پُني آهي،
مون لاءِ رَڌي تو هيءَ ڇاڪاڻ ڪُني آهي؟
*
آ جاڳَ وَڌِي ويتر!
ٿي جهونجهڪڙو جيسِين تو ننڊَ نه آ تيتر!
*
جِئَن ماڪَ اڏامي ٿي،
اي آدِميو! آخر هي خاڪَ اُڏامي ٿي.
*
آهي به ته ڇا آهي؟
جنهن جوڙَ سَڄِي جوڙِي ڪوئي ته خدا آهي!
*
تون عرش پُڇائين ٿو؟
هِي پير پَري ويندا جن لاءِ ڪَنائين ٿو!
*
هي گهاوَ هُيا تُنهنجا؟
ٿي آنءُ انالاحق چيو، پَٿراوَ هُيا تُنهنجا.
*
اي موت لَهِي سگهندين؟
ايڏو ته پَري آهيان تون ڪِيئَن ڪَهِي سگهندين؟
*
تون ڳولَ خُدائيءَ ۾!
آ ڪيرُ ڪَٺو توسان هر وقت جُدائيءَ ۾؟
*
اڳتي به سفر آهي،
استاد
بخاريءَ کي، چَؤ پيرَ ته ڪجهه ساهي!
*
چوڌار ڪَتيون آهن،
سنسار ٻَري ٿو پيو، ڪيڏيون نه بتيون آهن!
*
ڪجهه وقت ٽَري ويندو،
جي موت گهٽائن کي ڏِسندو ته ٺَرِي ويندو!
*
ڪنهنجي نه مڃي ٿِي پَئي،
سَئو ڏَڍَ ڏِيو يارو، هي دل ته وَڃَي ٿي پئي!
*
ڪا موتَ مَهل آهي؟
ڪنهن لاءِ ڀُڏي ڀوپي ڪائي به ڪَهل آهي؟
*
ٿي دانهن ته دُورين مان!
جنهن وقت وَهيا ڪيريا، بَندوقَ کجورين مان.
*
ڇا نِنڊَ سَڏي ٿي پَئِي؟
ڪيڏا نه وَڄائي اَڄ هئِن گهنڊَ سَڏي ٿي پَئي؟
*
سنسارُ ڏسان توسان،
اي چَنڊَ اگر ترسِين ٻيو پارُ ڏسان توسان!
*
ڄڻ دُور پِيارن سان،
مون ايئَن ڪيون ڳالهيون، ڪلهه راتِ سِتارن سان!
*
سنسارَ جيان سپنو؟
جنهن نِنڊَ اکين ۾ آ، تنهن ٻارَ جيان سپنو!
*
هي موتُ ته پَلُ آهي،
جنهن راتِ ملين ٿي تون سا راتِ اَزَلُ آهي!
*
آ جَڳّ سَڄو سَپنو،
هِي ماڳُ به اُن وانگر، جِئن دَڳّ سڄو سَپنو،
*
اَڳُ مور هُيس ڇا مان؟
اڄ رات گهَٽا وانگر، گهنگهورُ هيس ڇا مان؟
*
جنهن وقت مَرِي ويندس،
درياهه وهي ٿو جو تولاءِ تَرِي ويندس.
*
هِن لوڪَ منجهان لَڏجِي،
هَٿُ نانهه، رهيو هَٿ ۾، ڪيڏانهن وَيو ڇَڏجِي؟
*
ڪنهن جاءِ مِليون ڊيلون؟
ڪيڏانهن وئي ڪُٽيا، جنهن جاءِ ٽِليون ڊيلون؟
*
ڪيڏيون نه ڳِليون آهن؟
سَوَ سال اڳي پياريون، جنهن جاءِ مِليون آهن!
*
اي موت سندءِ ٻولي،
ايڏِي ته مِٺي آهي، جئن ماءُ ڏئِي لولي!
*
چُونڊِي ته ڳِٽي ڏاڍِي!
اي موت! سُمهڻ ڏيندين ٿي نِنڊ ڦِٽي ڏاڍِي.
*
قدرت ته حساب آهي،
هَر انگُ اکر اُن جو محفوظ ڪتابُ آهي!
*
موت جي قريب آهين،
پو به ايتريون مَستيُون، ڪيترو عجيب آهين!
*
ڪو نه ٿو لڳي کوڙو،
موت هڪ ڪهاڻي آ، جا ٻُڌي پيو ٻوڙو!
*
درَدُ آهه ڇاتيءَ ۾!
پو به ڪيترو آهي آسرو حياتي ۾!
*
هِي
جاءِ ادب آهي،
هت آءُ جهُڪي ويجهو، اي موت جُتي لاهي!
*
اي موت! جڏهن ايندين،
ڪنهن وقت به مون غافل پَل لاءِ نه پائيندين!
*
اي موت! پُڇيئِه ڪنهن لاءِ؟
هر وقت ته ٻاهر آ، ڪنهن جاءِ ڪڏهن ڪنهن جاءِ!
*
ڪو ڪئت نه هاڻي جو،
ڪيڏو نه مگر سوچيو تو آهي سڀاڻي جو.
*
هي پَٽُ منجهان پينگهون،
تو لاءِ اسان باقي، ڪجهه سالَ پيا اِينگهُون!
*
ڪئن ڳوٺُ ڇڏيندس مان!
جنهن قت سکر آيس تو ڏانهن به ايندس مان.
*
اوٺارَ اچن ٿا پيا،
تون آنهه لَڏي سان گڏ، آثار لڳن ٿا پيا.
*
هي پَنڌُ پَهاڙن جو!
هيسِين ته ڀُلو ناهيان ڪو هَنڌُ پَهاڙن جو!
*
ڪيڏانهن جُهڪي ڏاچِي،
اڄ ڪالهه سياست جي مون واڳَ پَئي جاچِي.
*
هِڪُ مِيهُن ڪَري ڪَڙڪا،
ٻيو وِڄُ وراڪا ڏي ۽ رعد ڏِئي دڙڪا.
*
طوفان لڳا ڏاڍا،
ڪيڏيون نه ٽُٽيون ٽاريون، ڏِسُ ڏارَ ڀَڳا ڏاڍا!
*
پورِي ته ٿِئي پَن ڇَڻَ!
ڏسجانءِ جڏهن پائن، پهراڻ نوان وَڻَ ٽَڻ،
*
سُو سِجّ کِڙي پوندا،
جنهن وقت بسنت ايندو گُل اِيئَن ٽِڙي پوندا!
*
هي روجُهه هيو رِڻِ ۾،
جو رات ڇلانگَن سان ڪيڏانهن ويو کِڻ ۾!
*
ٿِي بَسّ وڃي تڪڙِي،
هِي شهَر وَڌي ٿو يا ٿِي ڄارُ اُڻي مَڪڙِي!
*
ڪو چَرس ڇڪي اڳيان،
آ بَسِّ هوا وانگر ٿو موت وڃي دَڳ تان.
*
جي پارِ پُڳا ڪَرها،
ڇا لاءِ پُڇيُئِه هاڻي اَرهاڪهِ هُيا سَرها!
*
ڪا باکَ اُڀِرڻي آ،
هن سجَ جيان سَچ جي ڪا ساکَ اُڀرڻِي آ!
*
تون سوچ ته پَنٿُ آهيان،
نانڪ به گرنٿ آهي
۽ مان به گرنٿ آهيان.
*
جا واٽَ وڃان ٿو مان،
پيرا ته چِٽا آهن اي ماٽَ وڃان ٿو مان.
*
ڀانيان ته ڀُلو آهي،
پنجاب نه ٿو ڄاڻي باهو ڪِه بُلو ڇاهي!
*
مون لاءِ ڀٽائيءَ جو،
ڇا لاءِ سدائين هو پيغام جدائيءَ جو؟
*
هر وقت سندءِ سارُون،
تون دورُ سَهين ٽِڙڪن، ڪنهن وقت به ديوارون.
*
آ پارِ پتڻُ ڪَرڻو،
ريڍارُ ته سڀ کان پو، اڳواٽ ته ڌَڻُ ڪرڻو.
*
هِي سِرَ نه سِرُون آهن!
جيڏانهن به ڏيس ٻيلو ڪيڏا نه مِرُون آهن!
*
ويساهه ڪيو ويڙها،
ڪنهن وقت وري ايندا شهتوت مٿان هيڙها!
*
گهنگهور گهٽائن کان،
هوڙا ته بچي ويندا، پَر تيزُ هوائن کان؟
*
اڄ چَنڊُ ته ساڻُ آهي،
تون وَڳَ وٺي ويندين؟ ڪجهه دورُ وٿاڻ آهي!
*
اي خواب! ٽِڙيا ماشا!
ڄڻ ڳاهُه ڳُجُهن جو ها ڪنهن هَنڌِ سَوين لاشا!
*
ڪجهه ڍُونڍَ پئي تاڙي،
ڪا هِلِّ هوا ۾ آ هيڏانهن ڳِچي لاڙي!
*
ڪيڏانهن ڪَهن ٿا پيا؟
گهوڙا ته سَوين نُقرا ڄَڻ هيٺِ لَهن ٿا پيا!
*
هي جَهنگُ وَڏو آهي.
هيڏانهن لَڙُون هاڻي، ايڏانهن کَڏو آهي!
*
تون آنهه ته پاڻيءَ ۾؟
هوشو به مُئو هو پَر ٿِي ويڙِهه مياڻي ۾؟
*
هاڻي ته دَرندا ها،
ڪنهن وقت ته ڄڻ مون وٽ انسان پرندا ها!
*
تون هونءَ مَرِي ويندينءَ،
اي سِنڌُ بَچِي ويندينءَ جي هاڻِ ٽَرِي وينديءَ.
*
ڪيڏِي ته ڪُڌي ڪُرسي،
مونکي ته اچي ڪرِسي، ٿو نانءُ ٻُڌي ’ڪُرسي‘!
*
هي شهر ته ٻيلو آ،
ڪيڏا نه مِرُون آهن انسان اَڪيلو آ!
*
ڇا لاءِ جُهرِين ٿو تون!
جي روس اهو ناهي ڇو پاڻُ نه ٿِين ٿو تون؟
*
وِجهُه ڌُوڙ سياسَت ٿي!
انسان رَهيو آهي ڪنهن وقت به هڪ مَتِ تي؟
*
ماڻهو به مرُون آهي،
هُو ’آنءُ‘ رڳو آهي، ڪنهن وقت به تون ناهي.
*
ڪجهه وقت ’اسان‘ آهي،
تاريخ پڙهي ڏسندين بالاَخِرِ ’مان‘ آهي!
*
(وڌيڪ پڙهو) |
