ماڻهو اَياڻا!

اڌ لوئيءَ مون انگ تي

اڌ ۾ اباڻا.

*

هُو جي جوفي جا،

اڄ تائين ڀؤنڪن پيا

ڪُتا ڪوفي جا.

*

رعد رُنو جئن پيءُ،

سِرُ ڏيئي سرهو ٿيو

جبل جيڏو جيءُ..

*

تون سان گڏ آئون،

ڄڻ ڪنهن گهايل گڊ تي

ڇَپر جون ڇائون.

*

سپني ۾ سارُون،

پنهوارن جي پيار جون

تَڙن تنوارُون.

*

سُپني تانگها تَڙ،

ڪيئي ڪوراڙيون لُڏن

ڀر تي گهاٽا بَڙَ.

*

اونها ڪـٖـي اسرار،

سپنو سُهڻيءَ ٻانهن جئن

چوڌاري سيسارَ.

*

تارن وڇاڻو،

سپنو مومل ماڪ جئن،

راڻو ئي راڻو.

*

ڪڏهن سپني پل،

پگهر ڦڙا نرڙ تي،

ڪيچين جا ڪرڳل.

*

سپني اُماڙيون،

ڪيڏيون ڪينجهر ڪنڌئين

آڙيون ئي آڙيون!

*

کِکيءَ نه کاڻيون،

سُپني منجهه سُڳنڌ ٿيون

منڇر مُهاڻيون.

*

ڌاڳا ڌوئي ٿو،

سسئيءَ ڪارڻ سُپنو

پنهون پوئي ٿو.

*

سُپني ڪارو تَڙُ،

مُنڍي علادين جي

هيٺان دودٖي ڌڙُ.

---

*

ٻرندڙ ٽانڊي کي،

سُپني ڪالهه اُڀاريو

*منگل پانڊي کي.

*

سپنو ديوارون،

اوچيون آهن اُڀَ کان

تارَ – گهَرن تارُون.

*

ڌرتيءَ جا ڌوڏا،

سپنو ڀڳت سنگهه جا

رَسيءَ ۾ لوڏَا.

*

ڪيئي گذريءَ گُلَ،

ٽارِي ٽارِي ٿي ويا

سُپني ڪيسو ڦُلَ.

*

سپنو سُندر بَنُ،

ڪيڏا واگهه وجود جا

آهي ماڻهوءَ مَنُ!

*

ٻنهي وڄائي،

سپني – تند تنبور جي

بُلـٖـي، ڀٽائِي.

*

نيڻين ميران نِيرُ،

چرخو ڪوئي چِتَ ۾

سُپني سنگِ ڪبيرُ!

*

ڪٿي پهتس مارِ!

سپني پيرن جي پڻي

ڪَتيون جي ڪاپارِ.

*

سپني ڪهڙو موتُ؟

سپنو جيئڻ ڳالهڙيون

فاني ٿيندو فوت.

*

واويلا وڻڪارَ،

وڻجارن جي واٽَ ۾

ڏنو سِرُ ڏاتار.

*

واويلا وڻڪارَ،

رُنا گهايل گَڊَ لَيءِ

جبل جا جهونجهار.

*

واويلا وڻڪارَ،

رات بُري ڀنڀورَ مان

هوَت هليا هالارَ.

*

واويلا وڻڪار،

ماڻهو تنهنجي موت تي

رُنا زارون زار.

*

واويلا وڻڪارَ،

تو پاتا تقدير جا

هَسَ ڳچيءَ ۾ هارَ.

*

واويلا وڻڪارَ،

وسي پيو وَڏ – ڦُڙو

ڌوُ ڌُو ٿي ڌوڪار.

*

واويلا وڻڪار،

آيا آهن اوچتو

ڪڪر ڪارونڀار.

*

واويلا وڻڪارَ،

اڄ ڪلهه تنهنجي نانَو سان

ٻانهيارن کي ٻارَ.

___

*

اڳتي توتي ننگَ،

وُٺا مينهن ملير تي

وِڄُن وِڌا وَنگَ.

*

اڳتي تو آڌارَ،

وُٺا مينهن ملير تي

ڪَري ڪارونڀارَ.

*

ڌوئي گوُندر گَسَ،

وُٺا مينهن ملير تي

وڏي ڪَري وَسَ.

*

اَڏن آڏاڻا،

وُٺا مينهن ملير تي

ڏوٿِي ڏاڏاڻا.

*

ڇَپَر ۾ ڇيلا،

وُٺا مينهن ملير تي

ميلا ڙي ميلا!

*

تڙا تنوارِين،

وُٺا مينهن ملير تي

جهنگل جهونگارِين.

*

اَکين جي اؤُجَر،

وُٺا مينهن ملير تي

ٿاڌل ڪئي ٿَر.

*

لڱن نه لَٽڙا،

وُٺا مينهن ملير تي

پهرائي پَٽڙا.

*

آئي ڏکڻَ هِيرَ،

وُٺا مينهن ملير تي

ڪوٽَ، ڪَڙولا، ڪَيرَ؟؟؟

___

*

ڪهڙا زهر پياڪ!،

موکيءَ کي وِههُ وات ۾

مٿان ڀنيءَ ماڪَ.

*

اڄُ نه اُڏارُون،

مو کي ڪالهه مري وئي

تاساريل تارُون.

*

ڏسُ هي خالي مَٽ!

مو کي ڪالهه مَري وئي

ڳاٽَ لڳن ٿا ڳَٽَ.

*

مومَل ساڳي سار-

کٻـٖـي تيلَ ڪٽورڙي

سڄي سُرها وارَ.

*

مومل سان ماڻو!

ڪاڪ رُٺي، ڪرها رُٺا

رُسِي ويو راڻو!

*

مُيـٖـي ميارون!

ٻيهر ٻريون ڪاڪ جون

ڪنين ڪُوڪارون.

*

راڻا او رڻا!

چانڊوڪيءَ جا چيٽ ۾

وَستين وڇاڻا!

*

(وڌيڪ پڙهو)

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو --گذريل صفحو

ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
هوم پيج -- لائبريري ڪئٽلاگ