ڪونهي چئن ڪَکن،

اڄ به سونيون سنگهرون

بادل منجهه بُکن.

*

هو جو گيت مَهان،

ڪڏهن پاڻيءَ ڇينهرو*

ڪڏهن سمنڊ سمانُ!

*

هاڪا اهڙي ڌُنِ،

چانڊوڪيءَ ۾ چيٽ جي

جئن نيروٽيءَ ڪُنِ!

*

تو ڇو نيڻيـٖـن نير؟

تو من اُجرو ائن ميان

جيئيـٖـن امڙ کيرُ.

*

اَمڙ، تنهنجي نَٿَ،

دانهين مون تي ٻئي ٿيا

ٿر جا ٿوهر هَٿ.

*

اڙي شڪارِي!

هن پنڇيءَ جي ٻولڙي

ولر کان نيارِي.

*

گيت نه ٿي ڪوئي،

ڪڪري لڳي چنڊ تي

لڱـٖـي تي لوئي.

*

ڪوئي برَهه بيتُ!

لُڻِي لُڻندين ڪيترو

ميان کَني – کيتُ؟

*

ڀاڳَ جڏهن بڻجن،

اَڀري سَڀري ساٿَ جون

ڳالهڙيون ڳڻجن!

*

ٻيڙا ڌڙڪن ٿا،

سِڙهه ڪنهن اَويساهه سان

ٿڙ ٿڙ ڦوڪن ٿا.

*

ٿڪين ٿيلهي ٿَرُ؟

اڃا گوليءَ پنڌ تي

آهي پنهنجو گهر!

*

تنهنجو ڏوهه نه، پَرَ،

ڇوليون ڪاوڙ ۾ رنڀي

وِجهن چَڪُ ڪَپرَ.

*

ٽُٽي ويا سپنا،

ميڙ نه ڪِرچن کان تکا

شِڪي ٿي شيشا!

*

ساٺَ ڪيا سانوڻَ،

آءُ، چٻاڙيندين اڃا

ڪيڏا ڪاڳَر مَڻَ؟

*

تون ته چوين ٿو ”لکُ!“

ڳولي ٿي ٻي ڳالهه ڪا

منهنجي هڏن مِکُ.

*

ڪيئن وراڻيان سَڏَ،

پٺيان ڳؤري ڇپَ آ

اڳيان اونهي کَڏَ!

*

لِڱَ لُريءَ ۾ چُورُ،

وَکرُ اڪيچارُ پرَ

پَتڻَ پويون پُورُ.

*

ڇَنا ٻيا به ته کوڙَ،

منهنجي مَنَهن جي مٿان

ڪيڏي مينهن پتوڙَ!

*

ميان، ڇا هي نانوَ؟

ٿيلهه نه ٿڪا انگڙا

ڇَڏ نه ڇِڊي ڇانوَ!

*

تون ته انهيءَ کان بَچُ!

ڀل ٻي ڪنهن تي جهڙپ ڏي

سِيچاڻي جئن سَچُ!

*

کُهه سارو سنسار!

وَرُ توسان ڪنهن ڪُنڊ ۾

لالڻ، لڪي پيارُ!

*

ڇَڏِ ته ٿئي آڇَ!

سُتي مار نه مُنڌ کي

هيءَ جا پرينءَ ڪَڇَ!

*

توکان ڪنهن به پڇيو،

”تنهنجون گُلَ گلاب جا

پنبڻيون پُسيون ڇو؟“

*

ڪينجهر هنجَ ڪروڙَ،

پوءِ به ڪنهن ڪنهن هنجَ سان

ڪينجهر مٿي موڙَ!

*

ٻهڳڻ ٻَري ٿي،

ڪَنڌُ جهُڪائي جنڊَ ۾

ڏُکڙا ڏريٖ ٿي.

*

ٽِلَڻ جا ٽاڻا،

ڪيڏا سپنا سجَ جا

سانجهيءَ سماڻا!

*

ڪيڏي سُڃَ اپارَ،

رهي رڳو روهه ۾

ڪونجن جي ڪڻڪارَ!

*

مانڊيِ تنهنجو منڊُ!

اڄ هي منهنجي شاعري

ڀنـٖـي بادَلَ چَنڊُ!

*

توکي ڳولن تَڙَ،

ٻُرن ٿا ٻي پار جا

نِتُ نِتُ وڄِي نَڙَ!

*

هو جي ساجنَ سنگِ،

کيسَ کٿوريءَ واسيا،

اڄ نه اسان اَنِگ

*

ائين پنهنجو پاڻَ،

ترندي آئي تات ۾

جيئين هِنجُ نياڻَ.

*

مون مَنِ آيو نينهُن،

ڀَريٖ تَلَ ترائيون

جيئـيـٖـن سانوڻَ مينهُن!

*

هي سانوڻ جي راتِ،

وڻ وڻ واڄو ٿي ويو

تون ئي تون جي تاتِ!

*

ڪاوڙ مون ڪيهي؟

اڄ به پيارا پاڻ کان

ڏاڏاڻا ڏيهي.

*

وانگِي شال وسن!

پائي ڳلِ ڳراٽڙيون

گهمن منجهه گسن!

*

ڪَوتا ٻُڌائيٖ،

ڪَوريِ آنڀو ڪچڙا

کيري ۾ کائـٖـي.

*

لَڙڪِي مٿي لامَ،

سڱر پٽـٖـي نينگري،

۽ هو هُن جا آمَ؟

*

خوشبو ڇو آهي؟

ڪوئي گُل گلاب جو

ڦُٽو ته ناهي!

*

منهنجا ڪهڙا حال!

سائين سڻائي ڪرين

ڀلارا ڪي ڀال!

*

آهيان اڄ ته اُداسُ،

جيئري شل جيڏا ڏسان

هُو جي منهنجو ماسُ!

*

مان ۽ تنهنجو نانءُ،

هي ناڪاري قوتون

هائوڪاري آنءُ.

*

رات ڏٺا تارَن،

لاشن ڀرسان لوئبا

هِيرا هٿيارَن.

*

هاڻي ڏوههُ ته ڏوههُ!

چنڊ ته تنهنجي ڪَڍَ آ

ڪامڻ! ڀڄين ڪوههُ؟

*

روز رسيلا يارَ،

هتان هارائي ويا

وڻجـٖـي سڀ واپارَ.

*

گهُران ڇا آئون!

ڪيڏو اُفقُ ڏيجَ ۾

ڏُکيءَ ڏنائون!

*

چانڊوڪيون راتيون،

ها، هي تنهنجي شاعري

سؤٽيون ماساتيون!

*

توڙي لڱن لَڱُ،

چڙهي ڏونگر چوٽِئين

ڇِنُ نه سڄڻ سڱُ!

*

ڪهڙيون ميارون!

آيون سانوڻ مينهن جئن

آيل اُڇنگارون!

*

آنءُ به ڪوئي نانءُ،

ورڻ وارءُ الوداع

هلڻ هارو آنءُ!

*

ڇَپر ڇانَو، ڇَنو،

ها، پر آيل، سامهون

گهوڙيٖ هوتَ هَنو!

*

ڪونجڙيو! ڪيٽِي،

آمي اُفق آگ ۾

سانجهيءَ سميٽي!

*

رچِي، ٿي ريٽِي،

ڪنهن سان پنهنجي نينهن جي

ڪَيَءِ نکيٽي؟

*

ڪنهن کي تارن تات؟

نگر واسي ننڊ ۾

نِکنڊُ آڌي راتِ!

(وڌيڪ پڙهو)

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو --گذريل صفحو

ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
هوم پيج -- لائبريري ڪئٽلاگ