شاعري

ميان! مان ڄاڻان،

ٿيندو ڇا گُل مهر سان

پَن ڇَڻ پڄاڻان.

*

ائين نه مرندي ڪُونجَ،

جيسين پُورين روهه ۾

اُن جي پُوري گونجَ.

*

رهجي ويئي پَتِ،

هيل پيا جو مينهڙا

جُهڳيءَ نيري ڇَتِ.

*

چئُه، چُئه چيهي کي،

مٽيءَ هاڻا پيرڙا

ٽانِگر تي نه رکي!

*

جمڙائؤَ جو تَڙُ-

ريون پاڻي پيئندي

ڀَرِ تي گهاٽو بَڙُ.

*

مار نه ٻاٽيٻَرُ*،

جنهن جي اکڙين ۾ ڇُلي

ٿو سارو ڪينجهَرُ!

*

مٿان ڪُنڍيءَ سِڱَ،

ويهِي پکي ٻولڻو

ڪانڊاري ٿو لِڱَ.

*

تتر ٻولن ٿا،

ڪي دروازا ڌُنڌ ۾

مون ليءِ کولن ٿا.

*

اُتر ڪيئي ڪَکَ،

اَڇا لؤڻا لوندڙيءَ

آءٌ، ٻُڍاپي لَکَ.

*

لوڙهو، لئي وَڻَ،

ٻنهي پاسي واءُ ۾

ڪيِڏي ڪَنگوءَ* ڇڻَ!

*

ڪريو ڪَڪو پَنُ،

چُرچرُ ناهي ڍَنڍ ۾

سينَورَ ساڳو وَنُ.

*

سرءُ، سُڪل ڦانگَ*،

ڪانگ ڪُلهي تي سج جي

هرهراُڏرڻ سانگَ.

*

واهيري جي ويرَ،

سَرَ تي ڪَرهلُ هيکلو

اڳتي واريءَ ڍيرَ.

*

وَر وَرِ کنوڻَ وارَ،

ڪاٽي ڪوڪ ڪُهنگ جي

سانت ڪئي سنسارَ.

*

آڌيءَ رات مٿان،

چنڊ ته بيٺو ڪونه آ،

مان ئي بيٺو هان!

*

تون ته اُڃايلُ روحُ،

توکي ڪئن ٽاريان ميان،

مان جو کائِڙَ کوههُ.

*

ڪوئي نانءُ نه وَلِ،

پوءِ به اُن جا گُلڙا

پيارا ڀَلئوُن ڀَلِ!

*

تو به سٽون جوڙيون،

پر هي شفقَ واٽ تي

انبلکيون گهوڙيون!

*

ڌرتيءَ ڪَئي دَڪِ دَڪِ،

جَڙ کي جهونجهاڙي وئِي

ڪاٺَ ڪُٽي ٺَڪِ ٺَڪِ

*

هي جي واريءَ ڍيرَ،

ڪهڙي پَکيءَ پيرڙا

تن تي ڇَڻيل ٻيرَ؟

*

تارا تارا ٻُڪُ،

وجهي نيڻ نياڻ ۾

پيتُهءِ پاڻيءَ ڍُڪ؟

*

سانت ته چڱي هُونءَ،

پَر جي ڪَئي ٻولڙِي

آمي ڏارَ چَتوُنءَ!

*

آرِس موڙي اَنگ،

انگيءَ ٽاڪا ٽوڙيا-

جوئَر ڪچا سَنگَ!

*

ناوَ جهليندي گهاٽَ،

ٻُڪيون ٻانهياريُن جون

چوڙيُن جا ڇَڻڇاٽَ!

*

تو جو ڏٺو ڏيلَ،

ڪَهيون کولي ڪَنجري-

اُڏريا ابابيلَ!

*

مَڇُئو* هاڪاريو،

لاکي ڄاڃيءَ(1) سمنڊ ۾

سِڙهه تان نهاريو.

*

جهاڳي جُهڙَ جي جهاڳَ،

سورج مُکيءَ سِجَ کان

وَتِي ڪِرڻنِ واڳَ.

*

مون ڀانيو ماڻو،

سورجُ مُکي سجَ سان

اَلَهي اَجهاڻو.

*

ڇا ڪا توکي ڪَرَ؟

چَهڪيون جن تي بُربليون

هاڻِ ٻُهاري سَرَ!

*

سِٽوُن هيٺِ مٿي،

مان پيِتَلُ، جئن آڙيون

اُڏرن سجَ لٿي!

*

ڇا تو سمجهيو تَنِ؟

هي جي ڪوڪي ڪويَليون

وَڃڻ وايُون ڪَنِ!

*

تنهنجو چُپِ اچڻُ،

ڪوئي گُل گُلاب جو

ڇَڻِي پيو ڄڻُ!

*

سانجهي، نديءَ نير،

جنهن جي ڇاتيءَ ۾ کُتل

ٻيڙيءَ تِکو تِيرُ.

*

چنڊ گهٽائن مان،

ائين لڳو ٿي رات، جئن

ڪاتَر* ڪوٺهيءَ سان!

*

هورهَيو(1) ٻولي،

پاڻياريءَ جي پريت ۾،

مون کي رِڻَ رولي.

*

مون مَنُ مروڙي،

پريان پَئي مينگهواڙِ

مريڙو ٽَوڙي.

*

لِڪي ڪينَ لِڪيون،

پيارِي تنهنجون ڳالهڙيون

جهڙيون مورَ ٽِڪيون!

*

تنهنجيءَ تات تنوارِ،

ڪارا ڪڪر اُڀَ ۾

هيٺان پَٽَ – ڪُنوارِ*.

*

پيارا پرههَ پَلَ،

ڏوٿي ڳولن ڏُٿ کي

اُٿيو اَنَ مهلَ!

*

ڇا ڇا اکين ڍَوَ!

ٿريچاڻي* ٿانهري،

آرَ، وِهاڻي ڇَوَ!

*

مٿان گهاٽو جهُڙُ،

هيٺان نينگر ننڍڙو

کائي (1)ڇانهنِ ڳُڙُ.

*

هيءُ سڀاڳو پلُ،

ٽڙيو جنهن ۾ اوچتو

منهنجو ڪَنٺ- ڪَنولُ!

*

پاڻي، بتيلو،

اُڏريا پکي مُند جا،

ٻه طرفو ٻيلو.

*

اڄ نه ٻوليون ڀانت،

هڪڙو پکي ڀَلِ* تي،

۽ چوڌاري سانتِ.

*

ورندا واهوندا(1)،

پُسيءُ ڳاڙها گُلڙا

پُڇُ نه ڇا هوندا!

*

ڪنهن کي ناهي ڪَرَ،

نينگرِ پر جي تون اَچين

مون وٽ پَکيُن پَرَ!

*

کِڙڪيءَ جو کانچو،

جنهن مان ڪڪر اُڀ جي

مون کي ٿي جانچو!

*

ها، هُو سجَ چڙهي،

اونهارو هيري ڪڻيون

گهوڙا ٻاريءَ تي!

*

ٿڪجِي، بيٺِي نيٺِ،

سِرَ تي جهلي ٻيلهڙو*

کاري کٻڙ هيٺِ.

*

(وڌيڪ پڙهو)

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو --گذريل صفحو

ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
هوم پيج -- لائبريري ڪئٽلاگ