الف

اَٽِجَڻ (آٽي 99): ڳرڻ. جهِڄڻ.اندر ۾ سڙڻ.

آجڪو (122): توشو- سمر.

آفريدي (189): غلام- نوڪر.

ڳانٌجِهي (236): گهڻي.

آنٌ (7): اوهان. (105) اَهين.(267) آءٌ.

آنَ (238): گهڙي. پل- لحظو.

آئُڙَڻُ (آئڙي 81): وڻڻ. دل

سان لڳڻ.

اُبٌريو (67): بچي پيو. اوبر ٿيو.

اُڀِيَڻُ (اُڀي 7، اُڀيو 91): بيهڻ.

اُتا (24): تان- مٿان.

اُتاءُ (26) اُتي.

اُترڻ (اُتري 7): لَهڻ.

اُتَڻُ (اُتو 22، 79): چَوڻ.

اُٺائڻ (اُٺائي 30): کڻڻ.

اَپٌڇَرَ (اَپڇر ين 257): پَري.

اَپر (25): گهڻا.

اَجَڙِ (159): ٻڪرار.

اُجهَڻُ (اُجهيا 238):ڀٽڪڻ. ٽُلڪڻ.

اَلهٽَ (261): بي انداز- گهڻو.

اُلَهَڻُ (اُلَهي 10): لَهڻ.

اُليلَ (اُليلا 189): رِيچڪ- اُڌمو.

آلِيهَرُ (258): نانگ.

اُماٿو (72): اونڌو- اُبتو. اُٿلائي.

اُمارو (اُمارا 90): جُلهه- ڪاهه.

اَمَرد (22): نابالغ- ڇوڪرو.

اُنفُ (31): نَڪ.

اِنِها (11،71): اِن کان.

اَنهَنجِي (7): اوهان جي.

اَڻڪَ (259): روڪ- رنڊڪ.

اَڻگيلُ (252): پهلوان.

او (48): اُهو.

اوتُون ڪرڻ (اوتونن ڪيون 60): پالوٽون ڪرڻ. ٻوڏ ڪرڻ.

اوجهڙ اوجهائڻ (اوجهڙ اوجهائي138): اوتڙ اولڻ. گمراهه ڪرڻ.

اوراتو(270): ڏک- ارمان-افسوس.

اوراٽڻ (اوراٽيو 262): اُرهاٽڻ.گهُٽڻ. کڻڻ.

اَورڪ (28): نيٺ- آخر

اَو سراڻ (63): مينهن نه پوڻ جي حالت- اوسر.

اوغان (255): آهه- دانهن.

اول (27): ڪاهه- هلان.

اولاڪو (اولاڪا 187، 239):

بَهرو (9): بخرو- حصو.

بَهَر وَندَ (26): بخت واري-ڀلاري.

بِيا (221): اچُ.

بَيبانُ (259): بيابان.

ٻ

ٻاجهانٌ (262): کان سواءِ.

ٻاجهَه ٻُڏا (57، 86): احسانَ-

مهربانيون.

ٻاڪارُونٌ (112): دانهون.

ڪُوڪٽ.

ٻاڪُون (103) : ٻيڪون- ٻيڪاٽَ.

ٻانٌهانٌ (271): ٻانٌهوُن.

ٻانٌهياريءَ (263): چُوڙيٖلي.

سُهڻي- نازنين.

ٻاههَ (116): دانهون. ڏکَ.

ٻُٽجڻ (ٻُٽجي 161): هراسجڻ.

ٻَٺَ (121): هرڻيءَ جا ٻچڙا.

ٻَٺڙا (98): هرڻيءَ جا ٻچڙا.

ٻُجهَڻُ (ٻُجهن 170): ٻُڌجڻ.

ٻَر ٻَر (141، 237): تڪڙا-

جلدي. افسوس.

ٻُنڌڻ (ٻُنڌي 176، 266):

ٻُڌڻ.

ٻوٻَٽَ (139): دانهون.

ٻُورَئِي (220): ٻُري.

ٻُوڙهٽُ  (251): بيهوشي.

ٻولهارا (165): ٻولَ- گُفتا.

توهه (73): مهرباني. رحم- ٻاجهه.

(261): آسرو- پناهه.

توهين کا (47): تو کي.

توءِ (97) توڙي.

تَوي (114): توهين.

تِها (99): تنهن کان.

تِهَر (218): تنهن ڪري. تڏهن- تنهن مهل.

تيلانهه (236): تنهن ڪري.

تينان (269): تهڙيءَ طرح.

ٿ

ٿاهرَ (141): آڌر.

ٿَرڪَڻُ (ٿرڪي  267): ڏڪڻ-

ڪَنبڻ.

ٿَم (111): اَٿم.

ٽ

ٽاري (ٽارين 218): کَجِي (وڻ).

ٽَڪرو (182): مقابلو. بحث.

ٽُڪِيَنِ (18): حاسدن. دشمنن.

ٽَڳا ٽوڙڻ (ٽوڙي ٽڳا  117):

ڌاڳا ڇِنڻ. ٻنڌڻ آجا ڪرڻ.

ٽولَڻُ (ٽولي 247): رولڻ-

ٽُلڪائڻ. ڇولَڻُ،.

ٽَهڪار (82): ٽهڪَ.

ٽيڙَ ٽَپا(81): ٺينگ ٽپا.

پ

پاٻوهِڻُ (69) مُشڪڻُ.

پَهَڻُ (پهيو 89): پَهه ڪرڻ-

صلاح ڪرڻ.

پَهُون (پَهُنِ 26، 153):

ٻَڪري.

پَهِي (259): قاصد.

پِياڻِي (268): پيءَ جِي.

پَيَڙا (64): واٽهڙو. قاصد- پانڌي.

پَيڪارَ هٌه (222): وَهٽ- گهوڙو.پيهو.

پيلَ (195): پنڌ. ڪاهه.

پيلڻ (پيلي 29): ڌڪڻ.

پَينارُ(200): پينُو- گدا.

پَينامُ (253):منگتو- گدا- سوالي.

ج

جاتئون (30): جتان.

جاٿي (28): جِتي.

جاڏي (29): جيڏانهن.

جارُ (258): گهڻو- جال.

جاڳاههَ (197): جڳهه- جاءِ.

جانڪِي تا (162): جيستائين.

جَدارا (195): جَدل –لڙائِي.

جَڏ (74): جڏهن.

جَرجَلو (270)زلزلو، ڪَبڻِي.

جَري وڃڻ (جري وئڙو 236):

جَر ۾ وڃڻ- پاڻيءَ ۾ داخل ٿيڻ.

جَلَ (260): ساڙ.

جَلئي (214): پاڻيءَ واري- آبِي.

چ

چارالَڻ (چاراليو 119): جاسوسي

ڪرڻ. ڳُلهه ڳوهه ۾ جاچ ڪرڻ.

چاري (119): پهريدار- رکوال.

چاريَپو (237): نظرداري- سنڀال.

چانٌڊاڻَ (93): چانڊوڪي-سوجهرو.

چاوَتِي (82): دشمن- حاسد.

چائِتَ (28): ٻيائِي- وير.

چائِڻُ (چاءِ 30): کَڻڻ.

(چائين 46) چَوائڻ.

چَٽ پَٽ (30): جهٽ پٽ-

اوڏيءَ مهل- يڪدم.

چَٽٌڪو (104): ذائقو.

چڙهِي (30): سُواري.

چَل  پَل (76): جهٽ  پٽ-يڪدم.

چَلَڻ (چَليو 252): هَلَڻُ.

چَلڻ چُڪَڻُ (چَلڻ چُڪا 152): هَلڻ کان عاجز ٿيڻ.

چِنٌدي (184): خاص.

چوٽ ڏيڻ (ڏيئي چوٽ 194):حملو ڪرڻ- جُلهه ڪرڻ.

چَورَنٌگ (26)پهلوان. (266): چارئي پاسا رَڱِيل. رنگ محل.

چُور وِچُور (215): تفصيل.

چَوڪَس (237): چڱيءَ طرح.

چوءِ (235، 237): چَوي- چئي.

چِيرو (چيري 258): ڪپڙو.

د

دِماڪُ (257): دماغ. وڏائي-فخر-

دِن رَين (109): ڏينهن رات.

دَنوار (30): مُلڪ

دوارا (187): مُلڪ.

دوڌوڪا (35): هُل هنبس-

گوڙ گهمسان.

دؤڙ (26): ڊوڙ. سختي.

د

دوڙڻ(دوڙيس III):ڊوڙڻ

دوسُ (240): دوست.

دؤنڪڻ (دؤنڪي 254): وَڄڻ.

دِهدارُ (143): ڏيهه جو مالڪ.

ديکَڻُ (ديکيم 187): ڏِسڻ.

دِيماڪ (254): دٻدٻو. رونق.

ڌ

ڌُپَ (208): اُس.

ڌِگُ (82) پهلوان.

ڌُوا (71): ڌُئل- ڌڻيل - چونڊيل.

ڌُئڻ (ڌُئل 8): چُونڊڻ- ڌُڻَڻُ.

ڏ

ڏاتَ (8): بخشش.

ڏانٌو (56): اٽڪل.

ڏاڻَ (36،117): انعام-بخششون-عطائون.

ڏاههُ (8، 213): غلام – ٻانهو.

ڏَجهو (90): ڏک- اهنج.

ڏَجو (ڏجا.) رنڊڪ- تڪليف.

ر

رَهه (213): واٽ- راهه. نرلو.

رهوال (28): همراهه.

ريٻارو (ريٻارا 25): پيغمبر.

ريشَ (89): رَت پُونءِ جون ريڳاڙيون.

ريلَ (90): گاهه وارو ميدان.

رَينَ (رَينا 217): رات.

رِيو (262): روڄ.

رِيهَڻ (ريهيُون 267): ريبڻ - ڌوُتارڻ.

ز

زِدو (79): شڪست خورده.شرمندو.

زَندَ (261): ڌَڪ.

زُودؤن (18): جلد مان- جهٽ پٽ.

زومئون (43): زور سان.

زِيادَت (259): گهڻي. (262):

زيادتي- زوراوري.

س

سا (176): سؤ.

ساڳو (198): ساڳيو.

سامَ (132): پناهه.

سامِي (123): لحد. قبر.

ساهو (32): شاهوڪار.

ساءِ (54): سواد.

سائي (14)؛ ساڄي.

سَٻَرُ (78، 205): سَڀر. ڳرو.

سُڻَڻُ (سُيون  3، سُيو 206):ٻُڌڻ.

سُول (27): ڀالو.

سُهائِڻ (سهاءِ 69، سهاڻون

233): وَڻڻ.

سَهَٽِ (261): وَڪڙ- وَٽُ.

سَهجا (57): سهج مان- شوق مان.

سهد (5): خوشي.

سُهڻو (212): خواب.

سِياندو (سِياندي 270): ڊپ.ڏڪڻي.

سِينءَ (235): کي.

سِيو (261)سِئو (136): سيءَ.ڊپ. رَڦِڻي- ڏَڪِڻي.

ط

طمعان (139): طمع- لالچ.

ع

عاجِزانٌ (56): عورت.

عارَبِي (204): عربِي (نبي صلعم).

عيلاجَ (252): علاج. عاجزيون.حيلا.

ڦ

ڦرَڪو (136): رڦِڻي.

ڦَرنيون (161): سَرهيون.متاريون.

ڦسَائڻ (ڦسائي 104): ڦاسائڻ.

ڦِڦڙن ۾ ڦَڻِي پوڻ (105):

ڦڦڙ ڏڪڻ. جسم ۾ رڦڻي پوڻ.

ڪ

ڪَسٌتَ (22): جوش، جلدي.

ڪُسٌتانُ (255): ڪوهستان.

ڪَستَئون (30): زور مان-ڪَست مان.

ڪَسوسا (270)، ڪَسوسِيا (82):

گيسر- سستي.

ڪَلهڙا(142): ننڍا ٻچا- معصوم.

ڪِمام (253): مانڊاڻ.

ڪَنا (38): کان.

ڪَنٌہ (19): ڪنهن.

ڪَڻٌٺُ (213): هار- ڪَڻٺو.

ڪُڻڪَ (259):  آواز- سُڻس.

ڪُڻڪَڻُ (ڪڻڪن 159):ڪِنجهَڻُ.

ڪوٺانٌ (242): دعوتون.

ڪَونٌتَلُ(27، 262): گهوڙو(بنا سُوار ۽ سنجيل).

ڪوه (8): ڇو.

ڪُہ (48): ڇا.

ڪَهڪاءُ (34، 271): ايذاءُ.قياس- رحم.

ڪَهڻُ (ڪهيو 3، ڪَهن 115):چَوَڻُ.

ڪِيرَ (238): ڪِلا.

ڪِيرَ تُون (38): ساراهون.

ڪيٖرَڻُ (ڪيري 46): ڪيرائِڻ.

ڪيهانٌ (241): ڪِيهُون-

دانهون.

ڪيهو (205): ڪهڙو.

گ

گَڊ (18): جانور.

گَريالَ (159): گَرَ جي بيماريءَ ۾ ورتل.

گُوندر (112): غم.

گَئوُن (253): غرق. گُم.

گِيدو (گِيدي  77): کِيسو.

گِيهَڻ (گيهي 275): گهِلَڻُ.

ڳ

ڳاچَ (247): ڳيچ.

ڳالهاڻو (164): ڳالهايو.

ڳِچَ ڳَرڻ (ڳچ ڳري 243): روئڻ.

ڳَرٌٽَ (120): ڳَڀرو. ننڍڙا.

ڳَرهَڻُ (ڳرهي 7، 188): اورڻ.

ڳَري (258): ڳَلي سان- ڳچيءَ سان.

ڳَنا (156): ڪَنا- کان.

ڳِنا (117): ڳنهان- وٺان.

گهه

گهَٽُ (24، 110): رَستا. اندر-دل.

ل

لاڏڪو (لاڏڪا 30، 253): لاڏلو.

لاري لڳڻ (لڳا  لاري 194):آسري لڳڻ. پُٺيءَ  لڳڻ.

لاڙڻُ (لاڙيو 261): ڍارَڻُ. روانو ڪرڻ.

لاکو (256): مشهور ڄام لاکو-ڦُلاڻي.

م

مِرگهه (149): هَرڻ.

مَشَر (109): مشهور.

مَصٌلِحاتَ (252): صلاح-مشورو.

مُڪو (168، مڪائين 53،

مُڪا(265): موڪليو.

مُکُ (32): وات. مُنهن.

مَڱرَ (99): باهه.

مڱُڻُ (205، مڱان 47): گهُرڻُ.

مُلا (10، 53، 219): کان. سان.

مان- منجهان.

مِلٌڪَ (268): ملڪيت.

مَلهَڻُ، (81): پاڻ ملهائڻ.

م

مُنجَڻُ (مُنجان 180): موڪلڻ.

مُنٌڌَ (028، 187): عورت.

مَنگڻُ (منگندا 208): گهُرڻُ.

مَڻَڻ (مڻيائون 261): روانو ٿيڻ- هَلَڻُ.

مَڻي (213): وَٽ.

مَڻيارو (261): مَڻيا وارو.

موڙها (55): منجهيل- گمراهه.

موڪَ (192): جام.

مُونٌهِينٌ  (7): مون کي.

مُها (2): مُنهن سان- وات سان.

مُهٌت (81): عزت.

مِهري (28): عورت.

مَهَنٌد (196)، مهنٌدا (46):اڳيان.

ن

نِهار (237): نظر.

نِهالَ (219): ٿَڏا- چَڪيون.

نَهڪر (268): انڪار. منع.

نِياڻَ (89): ڍنڍون.

نِيرُ (234): پاڻي.

نِيلانٌ (31): نِيلُونٌ.

و

واتا(8): واتان- وات مان.

واٽاهو (31): واٽهڙو. همراهه.

واڍوڙي (234): ڦٽيل.

وارَ (234): گهڙي- لحظو.

واهُڙَ (64): واهه – ڍورا.

واهيرا (185): آکيرا.

وايو (262): واءُ. دانهن. ملڪ.

وِتَرو (90): گهڻو- وڌيڪ.

وِٽڙَڻُ (وِٽڙي 60): ٽِڙَڻ پکڙَڻ.

وَٺتٌو (263): وَرتو.

وِجهُلَڻ (وِجهلي 188): سِڪ ۾ ڳرڻ.

وِچا (36) : وچان.

وِڏُرَ (120): ڪَڪر.

وَرُ (158): مُڙس.

وِرتا (6، 60): بيزار ٿيا. ٿَڪجي پيا.

وَرٌڪا (96) تَجلا.

وِرٌکُ (221): وَڻ.

وَرٌنہ (4) سڀني صفتين سُهڻو. سياڻو. بهادر- طاقتور. وڙائتو.

وَهڻُ (وَهي 6): هَلَڻُ.

(60): واهه- ڍورو.

وياءُ (4، 99، 237): اولاد.

وينگَس (34،228، 258):عورت- سُهڻي عورت.

ويڻَ (80، 168): طعنا.

ههِ

هاتِڪ (199): حاذق.

هاڙهِي (30): ڀيچِي. همراهه.

هامَ(198): ٻٽاڪ.

هاويءَ هاب (268): دوزخي.

هائِي (16): هاوي- دوزخ.

هِتا (54): هِتان- هِن هنڌان.

هِتهِين (119، 240): هِتي-هِن هنڌ.

اُچائڻ (اُچائيون 236): کڻڻ.

اَدام (31): اندام- عضوا.

آَدَههَ (140): ادا ڪرڻ.

اَڌڪا (236): وڌيڪ- زيادهه.

اُڌٌڪَڻ (اُڌ ڪيوس 235): اُڌما

ڏيڻ.

اُڌَڻُ (اُڌو 74): وَڌڻ- اُسرڻ.

اَربيلو (اَربيٌلي 150): البيلو-

لاڏلو.

ارمانجڻ (ارمانيا 121): ارمان

ڪرڻ- ڏک ڪرڻ.

آري هيٺ اچڻ (آيو هيٺ آري

258): پيچ ۾ اچڻ-  وڪڙ ۾ ڦاسڻ.

اُڙٌدَ (35): لشڪر.

اُسٌرَڻُ (اُسريا 191): اُسهڻ-

روانو ٿيڻ.

اڳر (82): وڌيڪ – گهڻو. (268):

اڳرو- چڱو.

آڳيا (10): اڳيان.

اَلائڻ (اَلايو  113، 251): ڳالهائڻ- چوڻ.

اُلٽَڻُ (اُلٽي 258): اُٿلڻ.

اَلغٌفارَ (264): ڪاهه.

اولَ پَتَڻ ڪرڻ (اول پتڻ ڪيو

247): هيٺ مٿي ڪرڻ. رُلائڻ

-دربدر ڪرڻ.

اولو (108): ڍڪ- پوش.

اَوي (114): اوهين.

اُهاءِ (25، 77): سوجهرو.

اُهڃ (10): اُهڃاڻ- نشان.

اُهرائڻ (اُهرائي 235): هاڪارڻ.

اَهُک (38): ڏک-تڪليف.

اِينءَ (235): هن طرح- هيئن.

ب

بابُ (267): پيءُ.

باديون(238): هوائون.

بازَرِ (270): بازار.

بامَ (258): عورت.

بَتر (105): بَدتر.

بَڊوڪو (بڊوڪا 69): ڀَري.

ڳوٿرو.

بَري (145): هرڻي.

بُزدار (162): ٻڪرار.

بشاتَ (32): بشارت- خوشخبري.

بَگرو (62): جهولِي- بگري.

بَگهاڙُ (165): بگهڙ.

بُلڙُو (122): ننڍڙا ٻچڙا- کير پياڪ ٻچا.

بوڇَ بُڇڙايون (73): ڏوهه گناهه.

بوراڪَ (37، 258 ) ڪنواري

ڪُٺا گهوڙو قتل- زبح.

ٻُوهي(222)؛ بُهه- تُهه.

ٻَهَارَ (141): ٻاهر.

ٻِهارا (185): ٻئي ڀيري- وري.

ٻَهونٌ (57. 86): گهڻا.

ٻيڪَٽا (131): ٻيڪاٽ.

ٻيلَ (252): گڏ.

ڀ

ڀُتِي (264): پُراڻي- سڙيل.

ڀَتينٌ (72): طرحين.

ڀُلڪارَ (ڀُلڪارا 192): ڪاوڙ

ڏمر.

ت

تَبِي (94): تڏهن.

تَڏ (23): تڏهن.

تَڏي(112): تڏهن

تَرَنگَ (29): گهوڙو.

تُرهو (161): وسيلو- آڌار- ڏڍ.

تُسَڻُ (تُسي 73، 97): خوش

ٿيڻ- راضي ٿيڻ.

تِڪا (102): ڳڀا. ٽُڪرا- ذرا.

تَنبَڻُ (تَنبَندي 14): ڏَڪڻ.

نچڻ. هيٺ مٿي ٿيڻ.

تِنها (153): تنهن مان.

تؤ (92) جوش. تيزي. جلدي.

تَوارا (59): تَنوار. آواز.

تَوَڻَ (63): رڌ پچاءُ. ويلو.

پاڄِي (264): پازي. خدمتگار.

پاکَرَ (257): پناهه. پوش.

پانَوَ (205):  پناهه ڏيندڙ. بهادر.

پانَہَ (41): پناهه ڏيندڙ. بهادر.

پاڻ مُرا (212): پاڻ مُرادا-

بي اختيار.

پاوَنٌگ (29): پهلوان.

پَٽ پوڻ (پٽ ٿي پوي 114):

پڌري ٿيڻ-  ظاهر ٿيڻ.

پِر (181): پرينٌ.

پَرا (86): پَسَڻ. اُهڃاڻ.

پُرس (79، 238) مرد- شخص.

پُرسٌا (213): شخص.

پَرٌمَل (231، 247): پهلوان.

پُرڻ (پريا 31، پري 264): هَلڻ.

پَرڻيجاءُ (270): پَرتو ڪجانءِ.

پَرهڻ (62): پائڻ جا ڪپڙا

پَرياڻ (225): اُهڃاڻ.

پَرياڻا (89): پَهه- ويچار

پَڙاءُ (2): لشڪر جي منزل گاهه.

پَسڻا (165): پَسڻ سان- ڏسڻ

سان.

پَکڻا (99): پَکي.

پَلَڻُ (پليندو 37): جهلڻ- منع

ڪرڻ.

پَڻِي (19):مِٽي.

پَهرڻ (57): ڪپڙا- لباس.

پَهس (27): اوچتو.

جَناوَرُ (145): جانورُ.

جَنٌجِيرو (214)ٻيٽُ- جزيرو.

جِنٌدڙو (89): جِسم- بُت.

جُنگُ (236): پهلوان. جانٺو.

جَنگاهه (31): جَنگ

جَنٌهوارَ (250): جواهر.

جُواڻُ (253): جُوانُ.

جَونٌرا (236): جيرا- جِگر.

جيلانٌہ (237): جنهن لاءِ.

جينانٌ (269): جهڙي طرح.

جِيڻي (10): ساڄي.

جِيوايو (244): جياريو.

جيهو (29): جهڙو.

ڄ

ڄاءِ (268): ڄمي. ڄاوَل.

ڄيرو (69): باهه.

جهه

جهِڄڻُ (جهڄ 262): ڳَرڻ-

وِجهلَڻُ.

جَهرڪَڻُ (239): چِمڪڻ-

تجلا ڪرڻ.

جهَڪا(90): مانڊاڻ.

جُهونٌجهار (50) پهلوان.

چ

چارا (164): چاريندڙ- ڌراڙ.پهريدار.

ڇ

ڇانٌئِڻُ (ڇانئي8): ڇانٌو ڪرڻ.

ڇَڇَر (236): پاڻيءَ جي ڇَر.

ڇُڳيرُ (8): سردار. سورهيه.

ڇِن (105): ڪڏهن- هرگز.

ڇولَ (189): ڇوليون.

ڇوهه (79): زور. جلد.

ڇوهو ڇٽڪڻ (ڇٽڪي ڇوهي( 264):طوفان لڳڻ.

ڇيڙَڻُ (ڇيڙيون 159): ڇوڙڻ.پَهرائڻ.

ڇِيو (ڇِيَن 103): ڇِيهو- نقصان.

ح

حادِيثو (127): حادثو. ماتم.

خ

خدا لاءِ (لاءِ خدا 100): خدا

ڪارڻ- خدا جي واٽ.

د

دارُون (128، 250): دوا- علاج.

داڙُو (127): شافع.

دانَههَ (27): سياڻو- ڏاهو.

دَرسنَ (257): درشن- ديدار.

دُرنگي (41): ٺڳ- مڪار.

دُز (41): چور.

دَلَ (260): گهڻا.

دلوچا (189): گهڻو-جهجهو.

ڏ

ڏَرُ (207): ڊَپ.

ڏُرمائڻ (ڏُرمايو 185): ڏک ڪڍڻ.

ڏَرَڻُ (ڏري 207): ڊِڄَڻُ.

(262): اڌ ٿيڻ- ڦاٽڻ.

ڏَڙهه (63): ٺوٺ- ڦاٽڻ.

ڏُسڪڻ (ڏسڪي 185، 337):

سڏڪا ڀرڻ.

ڏ

ڏَنہ (15): ڏانهن.

ڏوڙا (36): ٻيڻا.

ڏوس (269): تڪليف- اهنج.

ڏُونہ (2): ڏانهن.

ڏيپُ (75): ڏاڻ- بخشش- عطا.

ڊ

ڊُوهه (64): وسڪارو- اوهيرو. سخت برسات جي اوندهه.

ڊِها (71): ڍِڳيون. ڍير- انبار.

ر

راو (32): راءُ- سردار.

راوت (28): پهلوان.

رِپَ (79): دشمن.

رَساڻَڻ (رساڻي 164): رسائڻ.

رَڪَ (217): بدبخت.

رَلَڻُ (رلي 94): مِلَڻُ.

رَمَڻُ (رمي 4، 111): هَلَڻُ.

رَند (189): رستو -گَس- پيچرو.

س

سَٻوجها (203): ٻاجهه وارا.

سَٻيرَ (101): گَس- واٽ- پيچرو.

سَڀنا(3): سڀني.

سَڀِي (19): سڀيئي.

سَتوهه(252): ڊپ. مشڪلات.

سِٽاڻي (5- 236): سختي.

سُپارَتَ (86): پارت.

سَپَڙُ (256): سخي سپڙ ڄام رونجهو.

سُجان (266): ڏاهو- داناءُ.

سِڌارڻُ (سِڌاريو 18): هَلڻ-روانو ٿيڻ

سَڌَر (12): اڳواڻ. سردار.

سَرٌجاما (213): سَر انجام- پورا.

سِرجَڻُ (سِرجي 192): پيدا ٿيڻ.

سَرڌول (27): شينهن (؟).

سَرسِينٌ (259): سَرسي.

سَرٌنَد (77): سُکيو.

سَرَڻ (141): سامَ – پناهه.

سُرڻو (سُرڻا 146): جيت،

سَڦرا (13): سَجايا.

سَڳَرُ (216): وڳر. سنگت.

سَڳن (259): مائٽن- عزيزن.

سَلِڻُ (سَلئي 110) : ٻُڌائڻ.

سَمَنا (77): سامان.

سُنڍيون (122): ٻُوٽيون.

سُنگُ (72): ڏَن- نذرانو.

سَنمُک (263): روبرو- مقابل.

ڦ

ڦَڪَلُ (130): فريب.

ڦند ڦڪل ڪرڻ(ڦند ڪري

ڦڪلن 119): ڦند فريب ڪرڻ.

ڦُندڻِي (28) ٽرڙي. بيوفا.

ڦَڻِي ڦرڪَڻُ (ڦرڪي ڦڻي 111):

ڊپ ۾ رَڦڻ.

ڦينگانٌ (271): ڇنڊا- ڦهنگون.

ڪ

ڪاڍاڻا (59): صدقا-خيراتون.

ڪاڍو (29): ڇِڪَ- ڪشش.

ڪارڻي (51): پار اڪاريندڙ نبي صلعم

ڪارُون (91): ڪم. مدد.

(260): دانهون- عاجزيون.

ڪامِڻَ (258): عورت.

ڪانٌڌُ (260):  مُڙس.

ڪاڻِ (271): گهٽ. ڪوتاهي.

ڪاهو (66): ڪاهه- حملو. پنڌ.

ڪَتَرا (112): ڳَترا- ٽُڪَر.

ڪَڄڻُ  (ڪَڄي 83): ڍَڪڻ-

پوش ڪرڻ.

ڪَڏي(112): ڪڏهن.

ڪَڏِينٌ (104): ڪڏهن.

ڪَرارو (90): سهگارو.

ڪَرنِ (242): ڪَن.

ڪُساک (22): بي اعتبار-

 ڪُوڙو.

ڪيهِي (265): ڪهڙي.

ک

کا (7): کي.

کاتِي (88): واڍو.

کاپائڻ (کاپايو 263): کپائڻ. مارڻ-ختم ڪرڻ.

کانئِڻُ (کانٌئي 234):ساڙڻ

کَپَڻُ (کپي 99): ڏمرجڻ.

کِجڪَڻُ (کجڪي 79): خوش ٿيڻ- کِلَڻُ.

کِجَڻُ (کِجن 24): ٽَهڪڻ.

کِجَڻُ کامَڻُ (کجي کامي 99):سَڙڻ پَچَڻُ. ڪاوڙجڻ.

کِريبا (8): فريب سان.

ک

کَرڪَڻ (کرڪڻا 62): ڦاٽل جُتي،

کَڳَ (31): تلوارون.

کِههَ (257، 263): مِٽي- دَز.

کَهَڻُ (کهي140): کونٌسڻ.

کُهيو (کُهيا 67، کُهين 128):

ٿَڪل. مسڪين.

کِيڻُ (کين 63): کائڻ.

کِيو (262): ويچار. گناهه.

گ

گامُ (28، 31، 197): قدم-وِکَ. هَلڻي. ڳوٺ.

گَبَرُ (227): مجوسي. ڪافر.

گُجَر (34): عورت.

گَڏيائتَ (268): ساٿي- پوئلڳ.

ل

لاکِيڻو (لاکيڻا 239): لالڻ-گهوٽ.

لام لڳڻ (لام لڳي 216): پُٺيءَ لڳڻ. پناري پوڻ.

لڙهه لڳڻ (لڙهه لڳا 123): پٺيءَ لڳڻ.

لَغار (258): چَٽڪو.

لِکَ (98). ساعت –گهَڙي.

لُکُونٌ (89): لُڪون.

لِيو (261): قياس- ڪَهل. شرم-لَڄ.

م

مَ (240): نه.

ماٽا (86): مَٽ.

ماد ڪرڻ (ماد ڪئي 116):مات ڪرڻ. ختم ڪرڻ.

مارڪو (مارڪي 75):مجلس.

ماڙَ (116): مدد. مهر.

ماڙهُو (48): ماڻهو.

ماکئون (28): مون کان.

مامرو (98): معاملوو. ڳڻتي.

مانٌ کي (242): مون کي.

ماڻڪين (16): اکين.

مَتاههُ (253): متاع- ملڪيت.

مَٿيرُ (32): پهلوان.

مَڇَڻُ (72): متان- هرگز.

مَڏَ(237): تَرهو.

مُرٽَ (118): آزار- پيڙا.

مَيءَ (253): مهاڻا.

ميلاپو (270): ملاپ. ملاقات.گڏجاڻي.

ميلَڻُ (ميلج 215): مِلائڻ.

ن

نال نال (148): گڏوگڏ.

نانٌهه (34): گم- مَحو. (236):غرق.

ناوَڪُ (258): تِير.

نائِڻُ (نايو 191): نِمائڻ-جهُڪائڻ.

نَچَڻُ پَنٌبَڻُ (نَچي پَنٌبِي 92):

نچڻ ٽِپَڻُ.

نِڌ نِڪار (257): بنهه بيڪار-صفا نِڪمو.

نَرَسُ (17): بي پهچ.

نِرَهه (81): نا اُميد- مايوس.

نِزاڪ (257): نزاڪت واري-سهڻي.

نَقٌرا (236): نقارا.

نِڪڻِي (47): رڳو- فقط.

نِڪُونٌج (236): ڪُن- اوڙاهه.

نڪِيتا (227) نه وَري ڪو.

نِکيڙَڻُ (نکيڙي  236):نِکيٽي ڪرڻ.

نِڱڻ (نڱي 189): نِڪرڻ.

نِوائِڻُ (نوائي 31، نوائن 205):نِمائِڻُ -جهُڪائڻ.

نِوَڻُ (نِوي 114): نِمَڻُ.

و

وِرُونٌہَ (36): وِنٌدر. (262):ڳڻتي.

وِرهه (236): وِڇوڙو.

وَڙٌڪَڻُ (وڙڪندي 85): گهُمَڻُ.چَرڻ.

وُڙها (60): وَهيا.

وَسٌلا (12): ٽَپڙ.

وِسُوڙَڻُ (وِسُوڙا 10، 231):

وِسَهڻُ- اعتبار ڪرڻ.

وَسَنهُنٌ (159): وَسئُن- آبادي.

وِسهَڻُ (وِسهي232): اعتبار ڪرڻ.

وَلاڙڻُ (ولاڙيو 96): گهمرا ڏيڻ. ڊوڙڻ.

وِلوڙَن (187): بي وسِيلن.

وِلهو (ولهي 44، وِلهن 110): بيواهه- بي وسيلو.

وَنگَڻُ (ونگيو 271): جَڪڙَڻُ - نوڙيءَ سان ٻَڌَڻُ.

وَنٌءُ (102): وَڃُ.

وِڻاهه (30): دشمني.

وَڻيالَ (198): وَليُون.

وؤڙَڻُ (وؤڙيندو 259): ڳولڻ.

وِههُ (53):  زهر.

وَهارَ (141): واهِرَ-مدد.

وَهلو (17، 259): جلد- سگهو.

وَهلُور (262): بيزار.

وَهندو (33): جلد- سگهو.

وَهَند يئِي (131): جلد مان- تڪڙو.

هَچا (207): مصيبت.

هَڏهُون (156): ماڳهين- بلڪل.

هُشناڪُ (257): خبردار.

هُم (111): هُئم.

هَمها (222): سَڀ.

هِنِي (35): هن.

هَؤر (185، 235): ڳڻتي- فِڪر،ڳارو- وِجهل.

هُولُ (80): ڊپُ.

هَونِ (240): هُجن.

هوءِ (58): حيرت.

هَيا (268):هَجيَل. لَعنتي.

هيجُ (5، 99): خوشي. شوق.

هيڪ (2): هِڪ.

هيڪَند (30): گڏ